💚💛 در آیهٔ اول می‌فرمایند پر خیر و برکت و پاینده است آنکه فرمانروایی به دست اوست ««بیده الملک«» پس هر کس و هر موجودی هر چقدر قدرت فرمانروایی بر چیزی یا کسی داشته باشد فقط از خدا وام گرفته یعنی اصل فرمانروایی متعلق به خداست پس در قیامت همه این قدرت‌ها بازپس گرفته می‌شود به طوری که هیچکس توان حرف زدن ندارد مگر به اذن خدا در آیه ۲ سخن از آفریدن موت و حیات است آفریدن حیات مطلب روشنی است یعنی آسمان و زمین و قوانین حاکم بر آن آب و هوا و همه امکانات را آفریدم و این یک امر وجودی است اما چگونه می گوید موت را آفریدم که یک امر عدمی است ؟پس معلوم می‌شود که موت درباره انسان یک امر وجودی و یک مقطع از حیات است و اهمیت آن از حیات دنیوی فراتر است پس وقتی می فرماید موت را آفریدم یعنی برزخ و فرشتگان و عزرائیل و مواقف قیامت و بهشت و جهنم را آفریدم پس سخن از حیات از این طرف مرز است و سخن از موت از آن طرف. در نگاه قرآن موت تغییر مکان است یعنی انتقال به یک شرایط وسیع تر و حیاتی دوباره