📚📚 سورهٔ بعدی که در محضر آن هستیم سوره بلد میباشد. بلد یعنی شهر. و در اینجا منظور شهر مکه است .سوگند خوردن به آن به خاطر سکونت کسی است که پایه گذار مکتب توحید است یعنی محمد(ص) ««و أنتَ حِلّ بهذا البلد» ارزش مکانی به وجود موحدان آن بستگی دارد مثلاً کربلا به خاطر شهید والا قدری است که در آن آرامیده است در این سوره به این واقعیت اشاره می کند که زندگی انسان با مشقت توأم است ، یعنی انسان باید انتظار آسودگی و آرامش را در این سرای فانی از سرش بیرون کند و بداند که آرامش حقیقی در آخرت است و قسم یاد می کند به والد یعنی حضرت ابراهیم و ولد یعنی حضرت اسماعیل که آن دو ، بانیان مکه بودند و در ادامه می‌فرماید «« لقد خلقنا الانسان فی کبد »» انسان از رحم مادر تا دوران پیری با انواع مشکلات روبرو می‌شود این طبیعت زندگی دنیاست و آنهایی که به ظاهر مرفه هستند رنج های مخفی دارند راحتی مطلق مخصوص بهشت است