وقتی قربانی کردن حضرت اسماعیل (ع) از سوی خدا صادر شد، حضرت ابراهیم (ع) باید فرزندش را قربانی می‌کرد. حضرت اسماعیل (ع) در اینجا می‌فرماید: «قَالَ يَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِنْ شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ»؛ بابا جان! من صبر پیشه می‌کنم، تو دستور خداوند را انجام بده، من را به روبرو بخوابان، چشمانم را ببند، چیزی نبینم که مانع از این کار شما شوم، شما کار خودتان را انجام دهید، من تحمل می‌کنم! اما وقتی از حضرت قاسم فرزند امام حسن مجتبی (ع) سوال پرسیده می‌شود که مرگ در نظر تو چطور جلوه می‌کند؟ آن آقازاده تعبیر به «احلی من العسل» می‌‌کند، یعنی از عسل برای من شیرین‌تر است. اینجا صحبت از صبر و تحمل نیست. این تعبیر از حاج آقا مجتبی تهرانی است که می‌‌فرماید: این زیبایی و لطافت تربیت سید الشهدا (ع) این است، حضرت اسماعیل (ع) آن طور جواب می‌‌دهد که امر خدا را اجرا کن، من از صابرین باشم، ولی حضرت قاسم (ع) می‌گوید «احلی من العسل» ✍ خیلی زیبا بود حضرت اسماعیل گفت من صبر و تحمل میکنم. صبر و تحمل برای زمان‌هایی‌ست که یه چیزی رو شاید برامون سخت باشه و با ناملایمتی همراه باشه. اینجا مقام حضرت قاسم تربیت شده‌ی خاندان اهل‌بیت رو میشه فهمید که فرمود مرگ برای من شیرین‌تر از عسل است https://eitaa.com/joinchat/2823880772C12f5945027