قابل توجه کسانی که از ترس طرد و دافعه مخاطب، در امر به معروف و نهی از منکر منفعلانه عمل می‌کنند.... یکی از فلسفه‌های امر به معروف و نهی از منکر این است که قبح گناه از بین نرود و این می‌طلبد که در روش، عکس‌العمل مطلوب این غرض اعمال گردد و به گونه‌ای عمل کنیم که غیرمتعارف بودن فعل مخاطب را به او بفهمانیم و آن را با یک تذکر سست و معمولی، عادی جلوه ندهیم. اگر امر به معروف و نهی منکر با نرمش و منفعلانه انجام شود و با حذف استعلاء از احکام آن، «امر به معروف» مبدّل به «دعوت به خیر» گردد، مخاطب گمان می‌کند بین خوب و بهتر مخیّر شده و لذا قبح گناه در ذهنش شکسته می‌شود. اما اگر امر به معروف و نهی از منکر محکم و با استعلاء انجام شود، شوک وارده مخاطب را متوجه ناهنجار بودن عملش در نگاه عرف جامعه کرده، نه تنها طرد نمی‌شود؛ بلکه از ترس رسوایی و به منظور ایجاد مقبولیت برای خود، بدون هیچ اکراهی خود را با آنچه آمر و ناهی می‌طلبند، وفق می‌دهد. این است دین ما که اینچنین دقیق و روانشناسانه حکم داده و هر تغییر سلیقه‌ای در آن به خیال جذب مخاطب یا هر دلیل دیگر، بدعت محسوب می‌گردد. امام خامنه‌ای فرمود: «روح و مدل امر به معروف، مدل امر و نهی است؛ مدل خواهش و تقاضا و تضرع نیست». ۷۹/۴/۱۹ #امربه‌معروف_و_نهی‌ازمنکر #استعلاء #اقتدار