▪️جواد موگویی نوشت: 🔹ما دهه شصتی‌ها صدای فوتبال را از گزارش‌های کوتی و مرحوم شفیعی شنیدیم. جواد خیابانی اما نسل دوم گزارشگران فوتبال بود. با تاخیر عادل هم آمد. مزدک میرزایی و پیمان یوسفی نسل سوم شدند. 🔹سال ۸۴ مزدکِ خوش‌اخلاق، بهترین گزارشگر سیما شد. شاید به خاطر شباهت گزارش‌هایش به عادل. اما مزدک آرام آرام از هم‌نسل‌های خود عقب افتاد. عادل که نود جنجالیِ دوشنبه‌ها را داشت. شور و احساس خیابانی هم، او را پای ثابت بازی‌های آسیایی و المپیک کرده بود. یوسفی و رضا جاودانی هم لیگ اروپا، فوتبال برتر و جام‌جهانی و... را در دست داشتند. هم‌نسل‌های مزدک همه تهیه‌کننده و برنامه‌ساز شدند. حتی محمدرضا احمدیِ جوان هم، پایش به مجری‌گری لیگ‌ اروپا و ستاره‌ساز باز شد. اما مزدک فقط گزارشگر مانده بود. 🔹شبکه ورزش هم که آمد، ویدیو چک، لیگ ۱ و لذت فوتبال روی آنتن رفت. ولی باز هم مزدک نتوانست در آن جایی برای خود پیدا کند. حتی وقتی عادل فوتبال۱۲۰ را روی آنتن برد، ترجیح داد از میثاقی جوان و بانشاط استفاده کند. تا تمام سهم مزدک از نود و فوتبال ۱۲۰ خواندن پیامک چند ثانیه‌ای مسابقه باشد. 🔹مزدک سعی کرد شانسش را در مستندسازی امتحان کند. ولی مستندهایش به زور آرشیوهای ناب هم به چشم نیامد تا در طول یک دهه اخیر، تنها یک گزارشگر بماند که از نسل‌های بعدی گزارشگران هم عقب افتاده. 🔹به شهادت دوستان مزدک، او از دو سال پیش در تدارک مهاجرت بود. لکن او از فرصت دعوای فروغی با عادل بهره برد، و خود را در نقش نخبه‌ای که او را حذف کردند، جا زد. دعوایی که او هیچ جای آن نبود و فقط فرصتی شد برایش، که رفتنش به شبکه سعودی را رنگ توجیه بزند. متاسفانه این شعبده‌بازی مزدک جواب داد، و او توانست در افکار عمومی خود را جای "عادلی" جا بزند که با او بی‌مهری شده. پ.ن: کاش مزدک به ایران بازگردد و در وطن خودش برای رسیدن به موفقیت تلاش کند. @Drsalaam