برخی چیزها درد است، یعنی دردی که هم باید آن را تحمل کنی و هم نمی‌توانی در موردش حرف بزنی، ما به عنوان ایران در منطقه‌ای پیچیده با مسائل بسیار پیچیده‌تر همواره زندگی کرده‌ایم و تجربیات گرانبهایی از این حضور دائم در مناسبات قدرت داشته و داریم. دردها و زجرهایی که در این چهار دهه کشیده‌ایم به اندازه بخش بزرگی از تاریخ این مملکت است. در افغانستان درد مشترکی است، اما وقتی عقلانیت پشت آن نباشد می‌شود درد بی‌درمان. برخی اشتباهات را نمی‌شود به سادگی جبران کرد.
ما در مورد افغانستان نه اشتباه کردیم و نه پیش‌بینی‌هایی که بود اشتباه از آب در آمد، متاسفانه پنجشیری‌ها اشتباه کردند، آنقدر اشتباه که نمی‌شود به این آسانی آن را پوشش داد. جای گفتن این اشتباهات نیست ولی خیلی ساده باید گفت که آن‌ها با طناب پوسیده انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها در چاه جنگ با طالبان رفتند و حالا هم جز همان یهودی‌زاده هیچ مقام فرانسوی یا انگلیسی یک کلمه حرف هم نمی‌زند. این نقطه ترسناک اما قابل پیش‌بینی ماجرا بود. از اول هم به آن بنده خدا گفته شد، اما گوش نکرد...