تا زمانیکه دست از کنترلکردن محیط پیرامونِ خود برنداریم، نمیتوانیم در اکنون بهوش و هوشیار باشیم و طعم زندگی را بچشیم.
ما کنترل میکنیم، بسیار محتاطیم، به شکلی وسواسگونه عجله داریم و اجازهٔ مشاهدهٔ خویشتن را به خود نمیدهیم، چون میترسیم؛ ترس از اتفاقی که نیفتاده…!