انتقام رسانه ای از نهاد خانواده آن پدر مرتکب اشتباه شد، آن مادر دچار خطا شد؛ به همین دلیل غیرت و ولایت پدر را می‌زنیم! تقدس خانواده و مادری را می‌زنیم! بعد می‌گوییم خانواده کلا ناکارآمد است و اصلا چرا خانواده وجود داشته باشد؟! بعد نسخه‌ی جایگزین دلخواهمان را ارائه می‌دهیم: ازدواج سفید (سیاه!)، روابط آزاد، هم‌جنس‌گرایی و... این مغالطه‌ها همین قدر مضحک است که بگوییم فلان معلم در فلان جا اشتباه کرد و کلاً نقش معلمی و جایگاه او را زیر سوال ببریم! یک ماشین خوب مدل بالا را تصور کنید، این ماشین اگر راننده‌ی خوبی داشته باشد که هم خوب براند، هم راه و مقصد را بداند، سرنشین‌ها را به آن‌جا که باید می‌رساند. حالا اگر راننده نه رانندگی می‌دانست نه مسیر و مقصد را، قطعا یا تصادف خواهند کرد یا بی‌راهه خواهند رفت. این که راننده از مَرکَب خوب استفاده کند یا نکند ربطی به مرکب ندارد، مرکب طراحی شده برای رفتن و رساندن، حالا اگر راننده‌ی بی‌مهارتی پشت آن نشست و به مقصد نرساند اشکال از راننده است، نه مرکب. خانواده و نقش‌های تعریف شده در آن‌ مثل همان ماشین و مرکب راهبرند که اگر راننده قابل و لایق باشد می‌برد و می‌رساند. ماهیت خانواده به عنوان یک بستر، طراحی شده برای رشد و تعالی. نقش پدری، طراحی شده برای حمایت و تأمین نیازها. نقش مادری، تعریف شده برای عطوفت و مهربانی. حالا اگر زوجی/ زن و مردی در بستر خانواده وارد شدند، در نقش‌های خود نشستند، مهارت‌هایی را آموختند و هدف و‌مقصد را شناختند، به آن مقصود نهایی که رشد همه جانبه برای تمام اعضاست خواهند رسید. و اگر زوجی/زن و مردی بدون شناخت، بدون مهارت، بدون آگاهی، بر بستر خانواده سوار شدند، معلوم است دچار کژکارکرد خواهند شد و به هدف نخواهند رسید. مثل راننده‌ای که نمی‌داند چه طور گاز و کلاچ را هماهنگ کند، چه وقت سرعت بگیرد، چه وقت ترمز کند. این اشکال آن نقش و جایگاه نیست، اشکال آن راننده است. پدری که نه خود را شناخته نه راه و مقصد را، از غیرت و ولایت، دیکتاتوریِ فرعونیِ پسرکشی میسازد. مادری که نسبت به خود، عالم و خدا بی‌اطلاع است، از شأن مادری فقط زاییدن و رها کردن را می‌فهمد. و این هردو باطل است و نابود کننده‌ی انسانیت. و اشکال نه از بستر خانواده است نه نقش‌ها و تکالیف ویژه، بلکه اشکال از انسان است، از انسان طغیان کننده و عبور کننده از حدود الهی. كَلاَّ إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغى‏ أَنْ رَآهُ اسْتَغْنى‏ (سوره علق ایات ۷-۶) نویسنده: مهدیه منافی 🇮🇷بدون مرز @bedonimarz @bedonimarz