(تذکرة المتقین، ص۴۶و۴۷): 🔸...اگر مقدمات توبه را به نهج مزبور انجام داد (به این صورت که بعد از برانگیزاندن آتش ندامت در دل؛ کثافات معاصی را به آب چشم از قلب بشویی؛ و تصمیم بگیری از الآن تا لحظه جان دادن، هر حرامی را ترک کنی و هر واجبی را انجام دهی؛ و گذشته را از زمان بلوغ بلکه قبل از بلوغ جبران نمایی، به این صورت که بنشینی و فکر خود را جولان دهی که چه کرده ای؟ با که نشسته ای؟ مال چه کسی را از بین برده ای؟ موارد عمد و خطا و تکلیف داشتن و نداشتن را حساب نمایی و اگر صاحبان حق زنده اند هرچند از ورثه ی آنان حلالیت بطلبی وگرنه در صورت توانایی ردّ مظالم بدهی، و عبادات ترک شده را قضا نمایی و کفاره و وجوهات دیگر مثل خمس و مال امام علیه السلام و... را به صاحبانش برسانی، و درست تأمل کنی مبادا کاری را فراموش کرده باشی که جبران بخواهد و تو بدون جبران از دنیا بروی و به عذاب ابد گرفتار شوی) آنگاه: 🔹خوبست بعد از آن قدری تحصیل حزن کنی؛ ثم بعد ذلك: 🔸به آن طریقی که سیّد بن طاووس قدّس سرّه العزیز روایتی را در این باب نقل میکند از رسول خدا صلّی الله علیه و آله و سلّم، آنگونه توبه کند. •┈┈••✾•◈💠◈•✾••┈┈• 🔸کانال رسمی نشر آثار حضرت آيةالله حاج شیخ کاظم ضرّابی مدّ ظلّه العالي: 🍃@behar_zarrabi