هیــچ وقــت از مــردم جــدا نبــود. چــه در دوران
طلبگـی اش چـه در دوران مسـئولیتش. همیشـه
در اجتماعـات مردمـی و نمـاز جمعـه و جماعـت
حاضــر بــود و همیشــه هــم بــا مــردم بــود.
اطلاعاتــش از مســائل کاری و مســائل جامعــه
از راه همیـن ارتباطـات مردمـی بـود؛ نـه فقـط
دسـتگاه هـای اطلاعاتـی. در سـازمان بازرسـی
یــک روز در هفتــه را اختصــاص داده بــود بــه
دیدارهــای مردمــی. مــردم از قبــل ثبــت نــام
مــی کردنــد و ســه شــنبه هــا بــرای بررســی
مشکلاتشـان دعـوت مـی شـدند. گاهـی روزهـا
تــا ۱۵۰ نفــر بــه دیدنــش مــی آمدنــد. حــرف
همـه را مـی شـنید و تـا جایـی کـه از دسـتش
بــر مــی آمــد مشکلشــان را حــل مــی
کــرد
کتاب سید محرومین،نشر سعداء