﷽| مامان‌ها دروغ می‌گویند مثل نویسنده‌ها! ✍ یادداشت "محسن ذوالفقاری" محقق آثار شهید بهشتی همه مامان‌ها میگویند: "ما بچه‌هایمان رو به یک اندازه دوست داریم". اما به نظر من دروغ می‌گویند. معمولا یکی را خیلی بیشتر دوست دارند. مخصوصا اگر ته‌تغاری هم باشد. برای نویسنده‌ها هم همین قاعده است. در رسانه‌ها و عموم مردم معمولا فرقی بین آثارشان نمی‌گذارند اما وقتی بهشان نزدیک و نزدیک‌تر می‌شوی میفهمی به کدام توجه بیشتری دارند. من به عنوان محقق آثار شهید بهشتی که تا به حال سه خروجی مکتوب تولید کردم اعتراف می‌کنم به این آخری(۲۷جمله) طور دیگری علاقه دارم. دلیل نمی‌خواهد. دلی است! از موقعی که پا به عرصه نوشتن و کتاب گذاشتم دوست داشتم با چنین موضوعی اثری داشته باشم. شاید این قضیه از موقعی که مسئول طرح "گلستان نماز" مسجد محله‌مان بودم آب می‌خورد. طرحی که با زور جایزه و امتیاز پای بچه‌ها را به مسجد باز می‌کرد. به زودی خودم منتقد اصلی طرح شدم. چون با چشم خود می‌دیدم کسی با این طرح، مسجدی و نمازخوان نمی‌شود و اگر هم بشود عمق ندارد. الکی و آبکی است. البته استثناء هم همه‌جا وجود دارد. گذشت و گذشت تا اینکه با شهید بهشتی آشنا شدم. کسی که به نمازش اهمیت والا و بالایی می‌دهد. راستش را بخواهید اقدام شگرف او در مسجد آبی آلمان مرا به وجد آورد. جزوه‌ای با عنوان "نماز چیست؟" چاپ می‌کند. با ترجمه ۵زبان مهم دنیا. جزوه‌ای که خواندن آن برای تازه مسلمان‌ها حکم خود نماز را دارد. این حکم را خود شهید می‌دهد و به مسجدی‌ها می‌گوید کسی به کار آن‌ها کاری نداشته‌ باشد. نماز این‌ها، همین خواندن جزوه است و وضویشان‌ تنها شستن دست و صورت. و او این‌طور تازه مسلمان‌ها و حتی کهنه‌مسلمان‌ها را عاشق نماز می‌کند. ابتدا با خودم گفتم آن‌چنان حجم مطالب زیاد نیست که به درد کتاب بخورد اما هرچه جلوتر می‌رفتم از موضع خودم بیشتر عقب‌نشینی می‌کردم. مخصوصا وقتی با تفسیر "در مکتب قرآن" ایشان دمخور شدم. کار جدی و جدی‌تر پیش می‌رفت و حاصلش شد این "بیست و  هفت جمله"! با ۵۵ منبع موثق. بیست و هفت جمله‌ای که در آن پر از معنا و معنویت و عشق است. اثری که به خیلی از شبهات پاسخ می‌دهد و نگاه‌تان را به پدیده نماز عوض می‌کند. آن قدر این کتاب را دوست دارم که دعا دعا می‌کنم توان مالی‌ام بالا برود که به هرکسی که اهل مطالعه است هدیه‌اش بدهم. حتی اگر بی‌نماز باشد. هم‌چنین در کیف دستی‌ام چندتایی بگذارم و هر جا دیدم فردی نماز باحالی می‌خواند کنار مهرش بگذارم و بروم. این روش به نظرم از صدتا طرح "گلستان نماز" بیشتر جواب می‌دهد و به توحید نزدیک‌تر است. چرا که طرح مذکور شاید صدها نفر را به نماز آشنا کند ولی روش دوم که خواندنی است و آموختنی افراد را با نماز آشتی می‌دهد. دعا: صلوات + خدایا توفیق ده، ۲۷جمله نماز را با عمق جان بفهمیم + ای کسی که با نماز، طریقه صحبت با خودت را به ما آموختی. 💢 تهیه کتاب با تخفیف: http://B2n.ir/y55685 @beheshtium_ir