گويند حضرت علی
در ميان اصحابش نشسته بود. زنى خوب روى بگذشت. اصحاب چشم بر او دوختند. امام فرمود:
اين نرينگان چه آزمندانه مى نگرند. و
اين گونه نگريستن مايه هيجان شهوت است. هرگاه يكى از شما چشمش به زنى افتد،
كه او را خوش آيد، ب زن خود فکر کندكه او نيز زنى است همانند آن زن ديگر.
يكى از خوارج گفت: خدا اين كافر را بكشد چه نيك مى فهمد. مردم برخاستند تا آن مرد را بكشند. امام فرمود:
آرام گيريد. دشنام را پاداش دشنام است يا بخشيدن گناه.
#حکمت_۴۲۰