اميرالمومنين(ع) می‌فرمایند: «طُوبَى لِمَن أَنْفَقَ الْفَضْلَ مِنْ مَالِهِ وَأَمْسَکَ الْفَضْلَ مِنْ کَلَامِهِ؛ خوشا‌‌ به‌ حال كسی كه زيادى مال خويش را انفاق كند و زیادی گفتارش را نگه‌ دارد.»، آن حضرت در بخش نخست این حدیث، انسان‌ها را به انفاق زیادیِ اموالشان سفارش می‌کنند . بسیاری از خانواده‌ها، وسایل اضافه‌ی زیادی در خانه دارند، چه‌ بسا بتوان از این وسائل اضافی به انسان‌های مستحق و آبرومند داد. در بخش دوم حدیث ما را سفارش می‌کنند به پرهیز از زیادی در گفتار؛ گفتن بسیاری از سخنان ضرورتی ندارد و گاهی این زیادی گفتار باعث کدورت و رنجش اطرافیان و نیز قضاوت نابجا خواهد شد؛ این زیادیِ کلام را می‌بایست درون خویش نگه داشت؛ بنابراین پیش از آن‌که سخنی را بر زبان بیاوریم، قدری بیندیشیم و پس از آن کلام خود را درصورت لزوم مطرح کنیم و اگر ضرورتی در بیان کلام نبود، از آن بگذريم و در دل خویش نگه‌ داريم. | استاد فاطمی نيا | ╭┅───────┅╮    @beit_abbas ╰┅───────┅╯