#آموزش_حفظ_قرآن_کریم مقدمه اَلْحَمْدُ لِلهِ الَّذِي هَدَانَا لِهَـذَا وَمَا كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْلا أَنْ هَدَانَا اللهُ [1] خداي را سپاس، كه ما را در شمار امت آخرين پيامبر(صلي الله عليه و آله و سلم) قرار داد و كتاب گرانقدر قرآن را براي هدايت ما و بلكه همه بشريت، بر بنده برگزيده‌اش فرو فرستاد؛ كتاب عزيزي كه امير بيان حضرت علي (عليه السلام) در وصفش فرمود: « وَاعْلَمُوا أنَّ هذَا الْقُرآنَ هُوَ النّاصِحُ الَّذي لا يَغُشُّ وَ الهادِي الّذي لا يَضِلُّ والمحَُدِّثُ الّذي لا يَكْذِبُ. وَ ما جالَسَ هذا القرآنَ أحَدٌ إلاّ قامَ عنْهُ بِزيادَةٍ أوْ نُقْصانٍ؛‌ زيادَةٍ في هُدًي أوْ نُقْصانٍ مِنْ عَمًي ... : بدانيد كه اين قرآن پنددهنده‌اي است كه فريب نمي‌دهد و هدايتگري است كه گمراه نمي‌كند و سخنگويي است كه دروغ نمي‌گويد. هيچكس همنشين قرآن نشد مگر آنكه با فزوني و يا كاهشي از كنار آن برخاست؛ فزوني در هدايت و كاهش در كوردلي و جهل ...»[2] بي‌ترديد يكي از بهترين راهها براي همنشيني و سپس انس با كلام نوراني الهي «حفظ قرآن» و به ياد سپردن آيات آن است. از همان آغازين روزهاي نزول كلام وحي، «قرائت» و خواندن قرآن مورد سفارش فراوان رسول گرامي (صلي الله عليه و آله) بود و مسلمانان پاك‌نهاد نيز با اشتياق به اين كار مبادرت مي‌نمودند و از شدت علاقه و نيز به سبب تأثير شگرف قرآن بر جانهايشان، آيات آن را حفظ نموده و در سينه‌هايشان جاي مي‌دادند. اين رويه در طول تاريخ اسلام نيز جريان داشت و مسلمانان همواره «حفظ قرآن» را به عنوان يكي از بهترين شيوه‌هاي تعامل با كلام پروردگارشان مد نظر داشتند. [1] . اعراف/43 [2] . نهج البلاغه، خطبه 176 بیت الحفاظ مرکزتخصصی حفظ قرآن همراه با یادگیری مفاهیم آیات قرآن @beitolhoffaz