🍃از پیام هاتون متوجه شدم چیزی که همه ما باهاش درگیر هستیم و چه بسا کمش داریم وجود هدفِ! یک روز هایی بود تو زندگیم که ته دعاهای قنوتم ربنا آتنا... و سلامتی مریض ها و ظهور آقا بود. روز هایی که زیارت هام فقط به دیدن آینه کاری ها و کاشی ها و فرش ها و... می‌گذشت. روز هایی که مسیرم به گلزار شهدا ختم نمیشد و ته شناختم از شهدا چهارتا کتاب بود! روز هایی که بد خلق بودم، بی انگیزه و بی حوصله بودم، روز هایی که نمی دونستم چرا فرصت یک روز دیگه زندگی بهم داده میشه! از روز هایی حرف می زنم که بی هدف بودم. از الان میپرسی؟ الان واسه یک ساعت بعدم برنامه دارم، الان؟ همین الان میدونم چرا امروز یک فرصت دیگه بهم داده شده. میگی چیشد اینجوری شد؟ میگم هدف وارد زندگیم شد! چه جوری؟ اولش با دعا دعا کنید بچه ها برای خودتون خیلی دعا کنید، اگر می رید زیارت بگید این من، اینم زندگی من! همش دست شما. اگر با اولياء با شهدا انس دارید خواسته تون همین باشه. بگید منو تو راهی بزار که اگر حضور جسمی داشتی تو این دنیا همون راه می رفتی! اعتماد کنید بهشون خیلی ها اعتماد کردن و طوری مسیر روشن شد که نه تنها هدف بلکه همه چیز آشکار شد!