«بسم الله الرحمن الرحیم» 🍀برای لبخند تو🍀 #قسمت_۱۳۳ «ترانه» با صدای موبایلم سریع از خواب پریدم،چون تا قبل اینکه خوابم ببره به گوشیم خیره شده بودم و منتظر بودم کیان زنگ بزنه. جواب دادم +الو؟ با صدای خشداری جواب داد _سلام خوبی؟ با حالت نگرانی +چرا صدات گرفته؟ بی حس جواب دادم _خوبم. دید ساکتم ادامه داد +من میخوام برم کربلا. خندیدم _همین الان نصف شبی؟ نفسشو صدادار بیرون داد +اگه چاره داشتم همین الان میرفتم. مکث کرد و ادامه داد +خب دیگه کاری نداری؟! حرصی صداش زدم _کیااان! +هوم؟ بی فکر گفتم _منم میام. خندید +چه معنی میده یه زن و مرد نامحرم اونم مردی که ناتوانه با هم برن مسافرت خارج از کشور؟ فهمیدم داره کنایه میزنه ولی توجهی نکردم _یامنو می‌بری یا خودتم حقی نداری بری. بازم خندید +اونوقت شما کی باشی که بخوای واسه من تعیین تکلیف کنی؟ سریع جواب دادم _زنتم. حرفی نزد و من ادامه دادم +اگه فکر می‌کنی با این حرفا میتونی اذیتم کنی و حرصمو دربیاری کورخوندی. خندید +کاملاً مشخصه. حرفی نزدم و کیان سریع خداحافظی کرد و تماسو قطع کرد. تا گوشیو قطع کرد پقی زدم زیر گریه. لعنتی خوب بلد بود دست بزاره رو نقطه ضعف من. حیف که خونه باباش بود وگرنه همون لحظه پامیشدم میرفتم حالیش میکردم با کی طرفه. وجدان با پوزخند: --الکی بلوف نزن،هیچ غلطی نمی‌کردی! کلافه بهش خیره شدم --توام که فقط بلدی بزنی تو ذوق من. بی توجه به حرفم --ترانه کیان تو این وضعیت بیشتر از هرکسی به تو نیاز داره،نکنه تنهاش بزاری؟! صبح تا ظهر تو خونه بودم و همش با خودم کلنجار میرفتم که برم پیش کیان یا نه. عقلم می‌گفت نرو پررو میشه، ولی دلم می‌گفت باید برم از دلش دربیارم. غروب خاله با مهران و مهراد و طاها رفتن خرید و هرچی اصرار کردن من نرفتم باهاشون. همینجور که نشسته بودم رو تختم یدفعه تصمیم گرفتم برم پیش کیان. بلند شدم لباسامو با یه عبای سرمه ای که که تازه امروز از آنلاین شاپ خریده بودم با شلوار راسته مشکی و روسری خردلی پوشیدم و یه نمه آرایش کردم و کلی عطر زدم. تا اسنپ اومد چادر و کیفمو برداشتم و رفتم بیرون.... نزدیکای خونه ی کیان اینا دیدم حاجی با گلناز و باران تو ماشین بودن داشتن میرفتن ولی کیان همراهشون نبود. خیلی دلم میخواست بدونم کیان داره چیکار میکنه و الان کجاس. رسیدم دم خونه ولی هنوز دستم به آیفون نرسیده یه نفر داد زد --در بازه بیا تو. سه متر پریدم هوا و برگشتم دیدم کیان نشسته تو بالکن. اخم کردم --تو اون بالا چیکار می‌کنی؟ خندید --اومدم هواخوری،باید از تو اجازه بگیرم؟ حرفی نزدم و کیان با سر بهم اشاره کرد --چرا نمیای تو؟دم در بده! سعی کردم مثل خودش حرف بزنم --چه معنی میده یه زن و مرد نامحرم با هم تو خونه تنها باشن؟ شیطون خندید --اون که با یه صیغه حله،خود طرف باید بخواد.... رفتم تو اتاق ولی کیان همچنان تو بالکن بود. آروم رفتم سمتش و از پشت سر سلام کردم. برگشت سمتم و با لبخند و جوابمو داد. هیچ اثری از قهر تو رفتارش نبود، ولی خب نمیشد اعتماد کر،د چون این کیانی که من می‌شناختم فوق العاده غیر قابل پیش بینی بود. همینجور که با ویلچر میومد سمتم کنجکاو بهم خیره شد --چخبر؟از این ورا؟ شونه بالا انداختم --اومدم به شوهرجان سر بزنم! مشمئز بهم خیره شد --عههه،شوهرجااان؟ فکر کردی من با این حرفا خر میشم؟ دستم رفت سمت گره روسریم که کیان دستشو به حالت ایست گرفت --کجا خانم؟ کلافه اخم کردم --کیان اگه یبار دیگه راجع به این موضوع حرف زدیا! بعدشم اگه خیلی مشکل داری بیا خودمون یه صیغه بخونیم تموم شه بره دیگه. متعجب خندید --نباباااا! باریکلاااا! نمی‌دونستم از این چیزام بلدی! با اخم پشت کردم بهش --حالا که میبینی بلدم. بدون مکث --قبوله. برگشتم سمتش --چی قبوله؟ شیطون خندید --اینکه گفتی دیگه،اتفاقا خیلی دلم تنگ شده واسه اذیت کردنت می‌دونی ؛) حرصی بالشو‌ برداشتم پرت کردم سمتش ولی جاخالی داد و بالش خورد تو دیوار. خندید --میبینم که هدف گیریتم مثل قبل خوب نیست! حرفی نزدم و نشستم رو تخت،عمیق به صورتش خیره شدم --منو می‌بخشی؟ کنجکاو سر تکون داد --براچی؟ نگاهمو ازش گرفتم --واسه حرفای دیروز دیگه. لبخند زد --مگه من تو دنیا چندتا جوجه مثل تو دارم؟ با این حرفش بغضم شکست و چشم ازش گرفتم. خندید --خیلی خب حالا،بیا بشین اینجا بریم سر اصل مطلب. خندیدم --کیان خیلی بیشعوری! من یه چی گفتم زدی گرفتی؟ یه ابروشو داد بالا --یعنی تو از این وضعیت راضی؟ از اونجایی که من خیلی صادقم منفی وار سرتکون دادم. کیانم از خدا خواسته خودش بینمون صیغه خوند و یه پولی رو تعیین کرد به عنوان مهریه ام. بگم از این وضعیت راضی بودم دروغ گفتم،ولی از طرفیم نمی تونستیم تو‌اون مدت زمانی که معلوم نبود چقدر طول بکشه اونجوری بلاتکلیف بمونیم. با صدای کیان از فکر دراومدم خندید --کجایی جوجه؟ دارم میگم این لباس خوشگلو کِی خریدی؟ «حلما» @berke_roman_15 ☕️📖☕️📖☕️