بسلام آمنين
۲۷ مهر ۱۴۰۱/ سال دوم قرآن کریم: امتهای سابق، پیشرفته تر، قدرتمند تر، فرزندانشان بیشتر و دنيايشان آباد تر بود! یکی از مهم ترین اسبابی که مانع ارتباط و استفاده حداکثری ما از قرآن کریم میشود، این است که ما، مدرنیته و باورهای غلط اندر غلط آن را از جان و دل پذیرفته ایم. تمدن مدرن و ضد قرآن غرب، دهها سال از طرق مختلف آموزشی به کل بشر باورانده که دنیای ماقبل مدرن، دنیایی عقب افتاده، سراسر نادانی و حماقت بوده. جهانی که مردمانش اگر امروز بخاطر وبا و طاعون نمی مردند، قطعا فردا با یک بیماری دیگر از بین رفته بودند. به ما باورانده اند که عصر کنونی، دنیای و آبادانی است و پیش از آن جز بدبختی و جهل و فلاکت چیزی نبوده. این در حالی است که خداوند متعال تصریح دارد: «» هم زمین را آباد تر کردند، هم قدرتشان بسیار بیشتر از ما بوده، هم ثروت و هم تعداد فرزندان شان(سوره روم آیه ۹/ سوره توبه آیه ۶۹). همه اینها یعنی ملل سابقه، هم از لحاظ علمی و هم از نظر سلامت جسمی پیشرفته تر از عصر حاضر بوده اند. حال می دانید چرا ارتباط مان با قرآن و روایات در حد قرائت و ثواب بردن است نه درس گرفتن و ساختن زندگی؟ چون ما فرزندان مدرنیته، عملا قرآن را مربوط به دوره حماقت و جهالت بشر می دانیم! قاعدتاً مخالفان و دشمنان انبیاء الهی را هم مشتی احمق و نادان بدوی. در این منظر بدیهی است که راهکارها و هدایت‌های انبیاء علیهم السلام، جز یک متن خاموش به درد نخور مقدس تاریخ گذشته نخواهد بود. ما خودمان را پیشرفته و عالم می دانیم و نتیجتا قرآن را مربوط به دوران ابتدائی زندگی بشر! واضح است که عالم باسواد به جاهل نادان رجوع نمیکند! اما اگر نگاهمان به قرآن همانطور بود که باید، و انبیاء و در رأسشان پیامبر اسلام را و الگوی جامع تمامی عرصه ها می پذیرفتیم(سوره احزاب آیه ۲۱)، درین صورت قرآن برای ما گزارش سنگین ترین و پیشرفته ترین نبردهای حق و باطل میشد که بدون رهنمود هایش حتی نمی توان نفس کشید. انبیاء علیهم السلام را می دیدیم که مسیر تاریخ را یک تنه تغییر داده اند. ‏@besalamen_amenin
2.1هزار مشاهده