هدایت شده از دوستانه
بسم الله الرحمن الرحیم
چند نکته پراکنده درباره انتخابات:
۱. ما جماعت حزب‌اللهی، بعضا از مشکلی به نام ایده‌آل‌خواهی افراطی رنج می‌بریم
۲. حریف، که در طول هفت سال گذشته مردم را به معنای واقعی کلمه ذله کرده، در باطل خود متحد شده و دارد بهم پریدنهای اصولی و تکلیف‌گرایانه‌ی ما را با امیدواری تمام رصد می‌کند.
۳. وقتی حافظه‌ی تاریخی خودمان به کلی معیوب است و با همان استدلالات غلط سال ۹۲ به سرعت به سمت باخت می‌تازیم، چطور می‌شود توقع داشت که رقیب، به ضعف حافظه مردم دلخوش نباشد و علی‌رغم گندی که به مملکت زده، با لیست واحد و دو سه تا شگرد دقیقه نودی، ورق را به نفع خودش برنگرداند؟
۴. ما با اهل سنت که بر سر مساله مهم و مبنایی ولایت اختلاف نظر داریم، به خاطر یک مصلحت بالاتر و وجود دشمن مشترک وحدت میکنیم. انقدر هم مته به خشخاش نمی‌گذاریم. چرا به موضوع انتخابات که میرسیم، همان الگو را اجرا نمی‌کنیم و حاضر نمیشویم با وجود مشترکات فراوان، از برخی نقص‌ها چشم‌پوشی کنیم؟
۵. رقیب با یک لیست آمده و ما با سه چهار لیست متفاوت؛ مثل روز روشن است که شکست میخوریم. حالا هی دعوا کنیم سر اینکه چرا فلانی که انقدر کارش درست است در لیست نیست ولی فلانی که فاسد و مفسد است در لیست هست؟!
۶. در طول عمر انقلاب، شاید هیچ وقت در افکار عمومی چنین اجماعی بر ناکارآمدی و بی‌عرضگی مجموعه‌ی اجرایی و تقنینی وجود نداشته. حالا در برنگاه طلایی برای تغییر به نفع مردم، ما سوپرانقلابی‌گری‌مان گل کرده! به قول آن آقا: بازیکنان تیم حریف یا خسته‌اند یا غایب؛ ماییم و دروازه خالی؛ یک شوت بزنیم کار تمام است! ولی ما داریم بر سر اینکه چه کسی شوت را بزند دعوا میکنیم!
۷.می‌گویند: «همیشه شما را از رقیب می‌ترسانند تا لیست خودشان رای بیاورد» بسیار خب! بیایید بدون ترس از رقیب، خیلی ریلکس به فردای انتخابات فکر کنیم. فرض کنیم تفکر اصلاحات و حسن روحانی باز هم رای بیاورد و راهی مجلس شود😩 تیتر روزنامه‌ها: مردم به برجام موشکی و منطقه‌ای آری گفتند/ حرف مردم را از صندوق رای بشنوید نه تشییع سردار/ مردم هنوز به کلید روحانی امیدوارند/ سیاه‌نمایی افراطیون، علیه دولت جواب نداد؛ مردم، همچنان قدرشناس خادمان خود در دولت! و ....
آیا این‌ها محتمل نیست؟ آیا این ترس به جا نیست؟ آیا نباید خطر تفرقه و انشقاق را جدی گرفت؟
۸. من به رای دادن چشم و گوش بسته به یک لیست خاص توصیه نمیکنم. قطعا کسی که اهل تشخیص است و نامزدها را می‌شناسد، شناخت خودش حجت است و باید بر اساس آن عمل کند؛ ولو همه عالم خلافش را بگویند. اما اینکه این ضرورت را درک نکنیم که با وجود این رقیب کذایی، باید از جبهه انقلاب یک صدای واحد شنیده شود، بسیار آزار دهنده است.
۹. لب کلام اینکه: با وجود چنین رقیب خطرناکی، بازه‌ی کوتاه انتخابات، وقت دعوای درون گفتمانی نیست. نقد درون‌گفتمانی و تبیین مبانی جبهه انقلاب باید با قوت و جدیت اما در طول زمان و در فرصت‌های مبسوط، انجام شود تا کنش انقلابی به مطالبه اکثریت مردم بدل گردد و در فصل انتخابات، نتیجه این جهاد مقدس، کام انقلابیون را شیرین کند.
۱۰. امام خامنه‌ای: حفظ وحدت را اصل قرار بدهیم و اگر تکلیف شرعی‌یی هم احساس کردیم ولی دیدیم عمل به این تکلیف «ممکن است» وحدت را از بین ببرد، «قطعا» انجام آنچه که تصور می‌کردیم تکلیف شرعی است، «حرام» است و حفظ وحدت «واجب» .
https://eitaa.com/beshetabim