تمام سایت‌های خبرگزاری را زیر و رو کردم. اشک‌هایم دیگر دست خودم نبود و تمام صورتم خیس خیس بود. همه‌ی این عکس‌ها و این سایت‌ها فقط یک کلمه را فریاد می‌زدند «مظلومیت». مشتم را محکم گره کردم و فریاد زدم مرگ بر اسرائیل، مرگ بر آن‌هایی که آرامش و آسایش را از این کودکان گرفتند و آن‌ها را این گونه بی‌پناه و آواره کردند. چقدر دانش آموز و دانشجو شهید شده است. انگار سال تحصیلی فلسطین شروع نشده با شهادت هزاران دانش آموز به پایان رسیده. سخن گفتن با این کودکان و بیان احساسات سخت به نظرم سخت ترین کار است. به عکس روبرویم خیره می‌شوم و زیر لب زمزمه میکنم: کودکان فلسطینی عزیز شما که نماد استقامت و امید هستید این امید و اراده شما زبان زده یک جهان شده است. همانطور که رهبر عزیزتر از جانم فرمودند:( صبح پیروزی نزدیک است.) مطمن باشید ما هر لحظه به شما هستیم و از هیچ کمکی دریغ نمی‌کنیم و این پیروزی را کنار شما در بیت المقدس جشن خواهیم گرفت. با هر طلوع خورشید یادتان باشد شما در آنجا تنها نیستید در سراسر جهان همه به یاد شما و به یاد مظلومیت شما در سوگ نشسته‌ایم. دنیا از شما یاد گرفت برای دفاع از حق فرقی ندارد چه سن و سالی داشته باشی فقط باید کمی غیرت و ایمان به خدا را در دل خود تقویت و پای حرفت تا پای جان بمانی 🔰 اثر نرجس خوشگفتار #هنرواره_رسانه_ای_به_سوی_فتح ✅ باماهمراه باشید... @besooifath 🌎 به سوی فتح