- زیارت جامعه کبیره از بیان امام هادی علیه السلام جاری شده؛
و در آن به امام علاوه بر صراط و سبیل خداوند با عنوان "الرّحْمَةِ الْمَوصُولَة" یاد می‌شود .
"رحم" در روایات و قرآن به دو شکل به کار می‌رود؛ رحمت رحمانیه و رحمت رحیمیه(نعمت عمومی و نعمت اختصاصی) همانگونه که در دعای ابوحمزه می‌خوانیم
"بَل کیفَ یضِیقُ عَلَی المُذنِبِینَ مَا وَسِعَهُم مِن رَحمَتِک" آن کرمی که از ناحیه تو شامل می‌شود و می‌رسد دیگر کدام نقطه ضیق و تنگی برای ما باقی می‌گذارد.
ولی ضیافت‌ها و لذت هایی وجود دارد که مشمول رحیمیت خداوند است که شکل‌های مختلفی از محبت خداوند در عالم است برای نمونه خود محبت بین مخلوقات شعبه ای از این محبت و رحمت خداوند است.
- "ارْحَمْ فی هذِهِ الدُّنْیا غُرْبَتی"
مومن بدون رحمت خداوند در این دنیا غریبه ای بیش نیست.
نوع دوستی و یا صله ارحام و محبت مادری خود برگرفته از رحمت خداوند است. فلذا کسی که از رحمت خاص خداوند بی بهره است این رحمت و محبت را از غیر خدا طلب می‌کند.
و فرق موحد و غیر موحد همین است دیگران از دست غیرخدا و یا وسیله می‌گیرند و موحدین مستقیم از دست خداوند می‌گیرد.
- تفاوت انفاق و ایثار و مواسات،
انفاق بخشش از آنچه خداوند به مومن اعطا کرده است می‌باشد. مواسات یکی دانستن اموال همراه نیاز سنجی بر اساس میزان نیاز خود و دیگر بندگان و انگار بخشش معنی می‌دهد. اما بخشش با وجود نیازمندی می‌شود ایثار.
- با تمام محاسن هر محبتی در زمانی، خود یا نغمت است و یا غیرقابل احصا! مثل محبت مادر که در شیرخوارگی به شکلی در زمان خردسالی و نوجوان و جوانی به شکلی و در روز قیامت اصلاً به کار نمی‌آید!
ولی تنها محبت خداوند است که نه تغییر می‌کند و نه غیرقابل احصا می‌شود.
دست گیری خداوند شکلش عوض می‌شود ولی ماهیت آن همیشه هدایت و بنده پروری است.
شاید یکی از دلایل حرام بودن قطع صله ارحام همین موضوع است که با قطع کردن این رابطه شعبه ای از رحمت الهی را قطع می‌کنیم. قطع کردن رشته رحمت خداوند بریدن از خود اوست.
- "خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَکِّیهِم بِهَا" (توبه 103)
یعنی بندگان اموالی که به دست آورده اند را اگر به دست امام خود برسانند آن اموال را پاک کردند و خود را هم تزکیه می‌نمایند به عبارت ساده‌تر هرآنچه داریم برای کمک به دست امام زمان خود برسانیم، از این طریق به رشد و کمال انسانی می‌رسیم فلذا آن مال و جانی که در راه خداوند و به دست امام نرسد فانی است.
- "مَّن ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَیُضَاعِفَهُ" (توبه 103)
کیست که به خدا قرض الحسنه دهد، تا خدا بر آن چند برابر بیفزاید. همانطور که خداوند می‌فرماید به من قرض دهید تاچند برابر آن را پرداخت کنم منظور نیازمندی خداوند نیست، بلکه تاکیدی چندباره برنیازمندی به خداوند است
و همین رابطه را باید برای امام زمان علیه السلام خود قائل باشیم.
ورود به این وادی، ورود به مقام "تسلیم" است.
مقام تسلیم مقدمه رسیدن و همراهی با امام است همان طور که در ادعیه می‌خوانیم
"اَنْ یَجْعَلَنی مَعَکُمْ فِی الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ" یا "وَأنْ یُثَبِّتَ لی عِنْدَکُمْ قَدَمَ صِدْق فی الدُّنْیا وَالآخِرَةِ"(زیارت عاشورا) شروع آن مقام تسلیم است.
- مقام تسلیم یعنی خالی کردن دل و قلب از غیرخدا که باعث ورود امام به قلب و روح می‌شود اینجا معنای محبت پدیدار می‌شود "(علیٌ) لِأنَ حبُه الایمان" (بحار الانوار، جلد 39، باب 87) بعد از تسلیم وادی تطهیر است و بعد از این دو وادی تنویر است که در قلب انسان امام ظهور می‌کند.
بهترین راه ماندن در وادی تسلیم گریه بر سیدالشهدا علیه السلام است.
🔺🔸🔹
⇝ پرسمان اعتقادی
https://eitaa.com/joinchat/3397320738C0c4c71fad0
🔺فقط #بالینک به اشتراک بذارید👌
࿐🌸❒○🌼○❒🌸࿐
࿐🌸❒○🌼○❒🌸࿐