چشمی که دائم عيب‌های ديگران را ببيند، آن عيب را به ذهن منتقل ميکند. و ذهنی که دائما با عيب‌های ديگران درگير است، آرامش ندارد، درونش متلاطم و آشفته است. در عوض چشمی که ياد گرفته است هميشه زیبایی‌ها را ببيند، اول از همه خودش آرامش پيدا می کند. چون چشم زيبا بين، عيب‌های ديگران را نمی بيند و دنيای درونش دنيای قشنگی‌هاست. گرت عیب‌جویی بود در سرشت نبینی ز طاووس جز پای زشت #دریاچه_گهر_لرستان @besooyenoor113