آبی به رنگ احساس من💕 پارت دوازدهم روی تخت نشستم و اشک هامو پاک کردم..این اشک ها هیچ فایده ای برام نداشت..نه دردی ازم درمان می کرد نه حتی تسکینم می داد..فقط دل زخمی و شکسته ی من رو به اتیش می کشید.. با باز و بسته شدن در نگاهم به اون سمت کشیده شد..زبیده اومد تو اتاق.. یه زن چهار شونه و قدبلند..چهره ی سبزه با چشمان مشکی..نگاهش جور خاصی بود..سنگین و دقیق.. به طرفم اومد و گفت :بلند شو..باید حاضربشی.. دستامو تو هم فرو کردم وگفتم :برای چی؟!.. --اقا امشب مهمون دارن..زود باش.. با حرص گفتم :اقاتون مهمون دارن..به من چه؟.. با خشونت گفت :زیادی حرف می زنی..تا نگهبان رو خبر نکردم بلند شو.. با خشم نگاهش کردم وگفتم :شما اینجا رسم دارید اگر زورتون به طرف مقابلتون نرسید سریع دست به دامن نگهباناتون بشین؟!.. چند لحظه مات نگاهم کرد.. بعد هم به طرف میز ارایش رفت وگفت :بلند شو بیا اینجا..باید اماده ت کنم.. دستامو گذاشتم رو تخت و گفتم :گفتم که نمیام.. --خیلی خب..پس با نگهبان طرفی.. نگاهم کرد..مجبوربودم سکوت کنم.. -مگه همین که تنمه چشه؟.. --اقا ازاینجور لباسا خوششون نمیاد.. -به درک..لابد ازاونایی خوشش میاد که دو وجب هم بلندیش نمیشه.. اره؟.. بی توجه به حرف من رفت سمت کمد و یه لباس به رنگ سفید که سرتاسرش سنگ دوزی شده بود رودر اورد..گرفت جلوم.. نگاهم روی لباس خشک شده بود..خیلی خوشگل بود..مثل برف سفید بود..سنگ ها و نگین هایی که روش کار شده بود درست مثل دانه های برف زیر نور افتاب می درخشید..ولی زیادی باز بود.. با غیض رومو برگردوندم وگفتم :من اینو نمی پوشم.. بدتر از من با صدای پر از خشونتی گفت :دست تو نیست که چی بپوشی وچی نپوشی..اینجا اقا تصمیم می گیرن..ایشون برای این عمارت قانون هایی گذاشتن که هر کس پیروی نکنه مجازات میشه.. تیز وبرنده نگاهش کردم.. ادامه داد :اگر نمی خوای به این زودی کاردست خودت بدی بهتره هر چی اقا میگن گوش کنی..الان هم دستور دادن اماده ت کنم و ببرمت پایین..مهمان های مهمی دارند.. سریع از جام بلند شدم و رو به روش ایستادم..قدش خیلی بلند بود..برای اینکه زل بزنم توی صورتش باید سرمو بالا می گرفتم.. -ولی کسی حق نداره به من زور بگه.. پوزخند زد وگفت :اینجا کسی جز اقا حق هیچ کاری رو نداره..یادت نره تو الان در اختیاره اقایی..جز اموالش محسوب میشی..برات پول داده..بهتره انقدر خودتو دست بالا نگیری..تو اینجا برده ای..پس خفه شو وگستاخی نکن.. از جملاتی که به زبون اورده بود تنم لرزید..احساس کردم روح تو بدنم نیست.. گفت من جزو اموال اون مرتیکه م؟!.. اره..درست می گفت ..منو خریده بود..اون پست فطرت من رو با پول کثیفش خریده بود.. یعنی انقدر بی ارزشم؟!..تا این حد؟!.. صدای در درونم می گفت :نه بهار..تو بی ارزش نیستی..دارن بی ارزشت می کنند..دارن بازیت میدن..میخوان به نابودی بکشوننت.. همه ی این جماعت قصدشون اینه که تو و امثال تورو بدبخت کنند..از زن بودنت..از ضعیف بودنت دارن سواستفاده می کنند.. می دونن دختری..می دونن تنهایی..برای همین دارن باهات چنین بازی کثیفی رو می کنند.. درست مثل یه عروسک کوکی تو دستاشونی..هر طور اونا بخوان باید براشون برقصی.. ثابت کن که تو بهاری..یه دختر ایرانی..تنهایی ولی بی اراده نیستی..زنی ولی ضعیف نیستی.. لگد بزن به باورهاشون..اینکه میگن بدبختی..اینکه میگن ناچیزی.. تو شیء نیستی..انسانی..پس نشون بده.. براشون برقص ولی نشکن..تو دستاشون باش ولی نذار تصاحبت کنند.. باهاشون مقابله کن ولی بازنده نباش..خودت رو ضعیف نشون نده..چون..شکار میشی.. بغض کرده بودم ولی نذاشتم بشکنه..روی صندلی نشستم..گذاشتم هر کار می خواد بکنه.. اونا میخوان بازیم بدن..منم میذارم باهام بازی کنند.. ولی به موقعش می فهمند که بهار عروسک نیست.. همون لباس رو پوشیدم..قسمت بازو برهنه بود..ولی قسمت سینه و شکم پوشیده از حریر وسنگ بود..سنگ های نقره ای وبراق که تلالو خاصی داشت..دور بازوم بازوبند نقره ای بست..لباس یه نقاب سفید داشت که اون رو هم برام بست.. -میشه با اون حریر سفید موهام رو ببندی؟!..به نظرم با اون سنگ دوزی های جلوش به لباس میاد!.. اولش یه نگاه به من ویه نگاه به لباس انداخت ..بعد هم حریر رو برداشت و انداخت رو سرم.. قصدم این بود کمی موهامو بپوشونه..وگرنه مردشوره خودشون ولباسشون رو ببره.. عین مجسمه سیخ سرجام نشسته بودم و اون هم داشت اماده م می کرد.. دونباله ی حریر رو حالت داد و انداخت یه طرف شونه م.. -چرا برام نقاب می زنی؟!.. --دستور اقاست.. با حرص گفتم :چرا هرچی من میگم میگی دستور اقاست؟..ازت سوال کردم..پس دلیلش رو بگو.. چند لحظه سکوت کرد وچیزی نگفت..کنار ایستاد .. 💕http://eitaa.com/joinchat/3329556492C755672f3c7💕