#یک_آیه_یک_تفسیر 🔻سوره مبارکه #حمد ✍شخصى در حضور حضرت امير به اين تعبير دعا كرد: خدايا مرا محتاج خلق خودت نگردان! حضرت فرمود: ديگر اين طور نگو. عرض كرد: پس چه بگويم؟ فرمود: بگو خدايا مرا محتاج بَدان خلق خودت قرار نده. 🔹و منظور اين است كه جمله اول نشدنى است زيرا نحوه خلقت انسان اين طور است كه همواره در پيشبرد زندگى دنيايى خودش به ديگران نيازمند است. پس در جمله ايّاكَ نَسْتَعينُ نمى گويد كه انسان نبايد استمداد از ديگران بجويد. 🔸پس مطلب چيست؟ آنچه اين آيه شريفه مى رساند اين است كه: آن اعتماد نهايى و آن تكيه گاه قلب انسان يعنى آنچه كه در واقع و نفس الامر، انسان به آن تكيه دارد بايستى خدا باشد و آنچه را كه از آن در دنيا استمداد مى جويد به عنوان وسيله بداند، و بداند كه حتى خود انسان، قواى وجودى او، نيروى بازوى او، نيروى مغزى او، همه و همه وسائلى هستند كه خداوند آفريده و در اختيار او نهاده است و سر رشته در دست اوست. … چقدر انسان در دنيا به وسائلى اعتماد مى كند ولى بعد مى بيند كه برخلاف انتظارش، آن وسيله كمكى كه بايد بكند انجام نداد. گاهى مى شود كه به قواى خويش اعتماد مى كند و مى بيند كه حتى آنها نيز تخلف مى ورزند. 🔹تنها قدرتى كه اگر انسان به او تكيه كند و برنامه اش را با او تنظيم كند هيچ نگرانى نخواهد داشت «خداست». نوشته اند كه در يكى از جنگها رسول اكرم از لشكر كناره گرفت و در روى تپه اى در حدود اردوگاه خودش استراحت كرد و به خواب رفت. اتفاقاً يكى از افراد شجاع دشمن در حالى كه مسلح بود و گردش مى كرد نگاهش به رسول اللَّه افتاد و او را شناخت. بسيار خوشحال شد از اينكه او را تنها يافته و الآن او را خواهد كشت. در حالى كه رسول اللَّه خوابيده بود وى بالاى سرش ايستاد و فرياد كشيد: محمّد تو هستى؟ حضرت نگاهى كرد و فرمود: آرى من هستم. گفت: چه كسى مى تواند تو را از دست من نجات دهد؟ رسول اللَّه بدون درنگ فرمود: خدا. آن مرد كه چنين انتظارى نداشت گفت الآن به تو نشان خواهم داد، و يك قدم عقب رفت تا ضربت خود را قويتر بزند. ناگهان پايش به سنگى اصابت نمود و محكم به زمين خورد. حضرت به سرعت از جاى برخاست و بالاى سرش ايستاد و فرمود: چه كسى تو را از دست من مى تواند نجات بدهد؟ اينجا بود كه آن مرد از روى فطانت پاسخ داد: كرم تو، و رسول اللَّه او را عفو فرمود. 🔸غرض اين است كه معنى اين جمله نه آن است كه انسان در جهان به هيچ وسيله اى نبايد دست استمداد دراز كند؛ بلكه بايستى در عين استمداد، مسبّب الاسباب را نيز بشناسد و بداند كه سر رشته وسائل و اسباب در دست او قرار دارد. @beytonoor