این است شیوه نهی از منکر در ايام منصور دوانيقى، مقررى پرداخت مى شد. شخصى به نام شُقرانى از نوادگان شُقران، آزاد شده پيامبر صلى الله عليه و آله، به دربار منصور آمد و چند روز در آنجا اقامت كرد، ولى مقررى اش پرداخت نشد. از قضا، امام صادق عليه السلام از پيش منصور بيرون آمد و شُقرانى حاجت خود را با ايشان در ميان گذاشت. امام به او خوشامد گفت و به نزد منصور بازگشت و پس از دقايقى برگشت و مقررى شُقرانى را كه در آستينى داشت، در آستين وى ريخت و فرمود: اى شُقران! خوبى از همگان خوب است امّا از تو خوب تر ؛ به دليل انتسابت به ما و زشتى، از همگان زشت است، امّا از تو زشت تر؛ به دليل انتسابت به ما: «يا شُقْرانُ، إنَّ الحَسَنَ مِن كُلِّ أحدٍ حَسَنٌ، و إنَّهُ مِنكَ أحسَنُ لِمَكانِك مِنّا، و إنَّ القَبيحَ مِن كُلِّ أحَدٍ قَبيحٌ، وَ هُوَ مِنكَ أقبَحُ لِمَكانِكَ مِنّا»! در باره این حدیث جالب توجه است که: امام می دانست او باده نوش است، اما باز هم شُقرانی را طرد نکرد، تحویلش گرفت و خواسته اش را برآورد. حتی او را «مِنّا» یعنی «از خودمان» و «خودی» نامید و البته نهی از منکر را هم به زیباترین شکل آن انجام داد. ابن ابی الحدید در این خصوص نوشته است: «با توجه به اینکه شقرانی میگسار بوده است، این سخن امام موجب شگفتی و تحسین همگان گشته است و می گویند: نیک بنگرید که حضرت چگونه در برآوردن نیاز او کوشید و با اینکه از وضع او خبر داشت، چگونه او را تحویل گرفت و گرامی داشت و در عین حال، چگونه او را نصیحت فرمود و با لطافت نهی از منکر کرد. زمخشری تحت تاثیر این همه کرامت اخلاقی قرار گرفته است، می گوید: چنین رفتاری جز از اخلاق انبیا نیست.» علیه السلام https://eitaa.com/beytozahra1380