✴️حضرت رضا (ع) بر بسیار پای می فشردند و تأخیر آن را بدون عذر، روا نمی دانستند. ایشان می فرمودند: أن لکل صلاة وقتین أول و آخر فأول الوقت رضوان الله و آخره عفو الله؛(۱) (بدان که هر ی دو وقت دارد: اول وقت و آخر وقت. اول وقت، خشنودی پروردگار و آخر آن بخشش خداوند است.) در سیره امام رضا (ع) نیز پافشاری بر آشکار بود. روزی در خراسان و به هنگام ، امام (ع) به ابراهیم بن موسی فرمودند: «اذان بگو.» او از امام رخصت خواست تا همراهان نیز فرا رسند. حضرت فرمودند: «خدا تو را بیامرزد. را بدون عذر به تأخیر نینداز و اول وقت را به پا دار.» بی درنگ، ابراهیم برخاست و اذان گفت و اول وقت خوانده شد.(۲) 📚(۱) فقه الرضا( ع)، ص 71. 📚(۲) راوندى، الخرائج و الجرائح، ج 1، ص 338؛ بحار الأنوار، ج 49، ص 49.