نمود چهره ، زمستان ، همه به زیبایی شده ست بام و بیابان عجب تماشایی نگر به تک تک خلقت،رخ خداوندی عیان نموده رخش با تمام زیبایی سفید گشته جهان چون سفیدی ذاتش عجب سفیدی ونوری چقدر رویایی خدای برف و بیابان خدای دریاها چقدر در پس پرده، چقدر پیدایی مثال عمق زمین، نامشخص و مبهم و مثل آبی دریا لطیف و گویایی خدای خوب منی،رب این جهانی تو خدای عابد و ترسا ، خدای بودایی در این شب زیبا شب دعا و نماز کنم ز محضر رویت کنون تقاضایی رسان امید جهان،آن عزیز بی همتا بگو که زود بیاید دمِ مسیحایی بگو به حضرت حجت که ما پریشانیم نه صبر مانده و طاقت مگر نمی آیی؟