ای علی! تو را اول مظلوم اسلام و امام مظلومان عالم می‌خوانند. تاریخِ شرمسار و شرمنده‌ی چند هزارساله، خود شاهد و گواهی روشن است که چه بر سر شیعیانت آمد، اما این آرمان‌ها، و تعالیم و ذکر وجودت بود که چون اکسیر اعظم عمل کرد و از تهِ چاه سختی و دشواری‌ها، این ستم‌کشان عالم و مغلوبان مظلوم را بر قله‌های فتح نشاند و آنان را نام‌آوران تاریخ کرد. پیروانت، در پهنای پرتب و تاب تاریخ، به جرم محبت، ارادت و تأسی به خودت، منش‌ات و سیره‌ات از تیغ برّانِ حجاج‌بن یوسف در کوفه تا زندان‌های هارون‌الرشید در بغداد را تحمل کردند، از تکه‌تکه شدن شهید اول و ثانی تا حمله وهابیان به کربلا را دیدند، از خفقان مدعیان مدرنیسم در ایران تا بریدن سرها در سوریه و عراق را تجربه کردند و سرآخر؛ از این کشاکش تاریخ، پیروز بیرون آمدند و نام تو را فریاد زدند. ای علی! ای یاری رساننده به مضطر و ابن‌السبیل ای داعی فمن یمت یرنی ای امیر عدالتی که برایت پیرمرد کورِ نصرانی با حسن(ع)، آن میوه دل تو و فاطمه فرقی نداشت و تو از او نیز دستگیری کردی ای مظلوم و امام مظلومان و ای یاور ستم‌کشان این‌بار به نسل من بنگر و دست یاری‌ات را، آن دستان پرتوان که نیروی ایمان موجب شد در خیبر را از جا بکنند، به سمت جوانان ِ شهر و دیار من دراز کرده و آنان را از جا بلند کن که محتاج مدد تو هستند. آنان را در ظاهر وفاداران پر جوش و خروش نمی‌یابی؛ اما نه... آنان سالیانی است که با نام تو خو گرفته‌اند؛ این مسیر تلخ آخرالزمانی آنان را ناخواسته از تو دور کرده است. با آنان سخن بگو و همنشینشان باش نسل سرگردان من؛ نسل بی‌کس و تنهای من؛ در وحشت‌خانه‌ی تاریک دنیا، در این ارض خیانت به ارزش‌ها که بستری برای ظلم به تو و فرزندانت شد؛ متحیر و جاهلانه به دور خود می‌گردند تا بلکه مخدری پیدا کنند و چندصباحی آرام شوند؛ اما پس از آن باز کابوس حیرت به سراغشان می‌آید و آنان را آواره می‌کند. ای علی! ای علیِ بی‌کسان و تنهایان.. نسل من نیز تنها و غریب است. مگر تو خود نفرمودی که «به خدا سوگند! داد مظلوم را از ظالم مى گیرم و افسار ظالم را مى کشم » این نسل، این نسل مطرود و بی‌کس، این نسل که ناخواسته لبیک گفته است به دوری از حقیقت الهی، مظلوم به دو ظلم است: مظلوم به ظلم ریاسالاریِ داعیان دروغین آن تحول عظیم بشری و از آن سو مظلوم به ظلم دعوت‌های ضدفطری و شیطانی است. مگر نه اینکه تو، تو که شهید هستی و به حکم قرآن زنده و دست‌باز؛ می‌توانی آنان را توانایی بخشی و یاری‌شان کنی؟ ای علی! ای که نام تو شعار مردان میدان است و ذکر تسکین‌آور مسکینان در شداید...آن شاعر خوش ذوق به خوبی درباره تو نوشت: سَل سبیلاً لسلسبیل علی فعلی الابن السبیل قصدالسبیل(از سلسبیل علی راهی بجو، چرا که شخص گرفتار راه باید چاره‌ای بجوید) ای طریق هدایت؛ ما نسل بی‌کس و تنها را از حیرت به درآ و این ابناالسبیل را با دست امامت خود به امت رستگارانِ مفلِح رهنمون ساز. محمد مهدی اسکندری 🇮🇷🇮🇷🇮🇷 @bimemoj