بسم الله الرحمن الرحیم 💢 ادامه پست قبلی ✅ وقتی که با نظر به سوالات فوق سراغ تعالیم اسلام در این‌باره می‌رویم ⭕️ در نگاه اول شاهد تناقض‌هایی در باب و هستیم؛ 💠 در آیه‌ای از قرآن از مذمت شده و تاکید بر این است که خداوند چنین افرادی را دوست نمی‌دارد؛ « لاتَفْرَح إنّ اللهَ لایحبُّ الفرحین »؛ 💠 و باز در آیه‌ای دیگر سخن در مورد مومنین است: « و یومئذ یفرح المومنون »؛ 💠 و حتی در آیه‌ای با صیغه‌ی امر به کردن مومنان فرمان داده است: «فبذلک فلیَفرَحوا هو خیرٌ ممّا یجمعون»؛ ____ 🔸هم‌چنین در سخنان معصومین گاهی از و نکوهش شده و مومنان را از آن بر حذر داشته‌اند؛ 🔸و گاهی بودن همیشگی قلب از صفات متقین و مایه‌ی آبادانی و عمران دل معرفی شده که هر گاه نقصانی در آن ملاحظه کنند به درگاه خداوند به استغاثه می‌پردازند. 🔺 معصومین در سخنانی بندگان شایسته را از ضحک بر حذر داشته 🔺و در سخنانی آن را از عبادت پر ثمر شمرده‌اند. _ ☑️ ملاحظه توصیه‌های دوگانه در موضوع فوق، ⚠️ داوری و قضاوت را در مورد سوالاتی که در ابتدای مبحث مطرح شد دشوارتر ساخته و فرد را به این نتیجه قطعی سوق می‌دهد که ❌ نباید شتاب‌زده حکم کرد 🚫 که اصل اساسی در مورد انسان سرور و زیستن است و اسلام در همه حال به توصیه نموده و سیره‌ی شهدا زیستن است 🚫 و یا این‌که اصالت با و است و انسان متعالی در لحظات و به فطرت و من حقیقی خویش نزدیک‌تر شده و اسلام به و متمایل و نسبت به نظر مثبتی ندارد و شهیدان افرادی همواره و سر در گریبان خویش بوده‌اند. 📖 و مورد بررسی درباره و : دارد ... ___________ 📓 ؛ تالیف حضرت استاد دکتر غلامرضا مدبر عزیزی ___ @BinesheModabber ایتا ، تلگرام