بسم الله الرحمن الرحیم به قلم «مهدی گلشنی فر» مرحوم متاسفانه بسیار کم شناخته شد مخصوصا در شهر خودش، او یک استاد تمام نماد اخلاق و معرفت بود، مخصوصا عرفانی عمیق نسبت به مفاهیم عرفان عملی داشت بطوری‌که در کوچکترین مستحبات دینی مقید به رعایت حال و قال بود و در انجام متشرعات دینی از قریب به 35 سال پیش که حقیر با ایشان در ارتباط بودم ذره‌ای غفلت نداشت؛ مخصوصا به حضرت امیرالمؤمنین ارادتی سخت و علاقه‌ای بی‌حد داشت، و سلوکش در توجه به ارزش‌های اسلامی در سده‌های اخیر به سید علی آقای قاضی متوجه بود بطوری‌که وقتی نام این عارف و سالک الی الله برده می‌شد چهره‌اش باز می‌شد و سخت منبسط می‌گردید، ایشان معتقد بودند که تا کسی از نفس خود بیرون نیاید و سر برآستان حضرت حق نساید و به شریعت پیامبر و اهلبیت در بُعد عملی و نظری عمل نکند ممکن نیست بتواند حتی یک قدم در مسیر معرفت الهی و توفیق رسیدن به انوار تابناک حق نزدیک شود؛ لذا خود را سخت تحت مراقبه داشت بطوری‌که در محضرش (به اعتراف تمامی کسانیکه با او در ارتباط بودند) هیچکس نمی‌توانست غیبتی کند و یا سخن لغوی بگوید. در تمام سال یکبار به مسافرت می‌رفت و آن‌هم زیارت امام حسین (علیه‌السلام) در تابستان با اتوبوس که مرارت مسیر را بچشد، ومی‌فرمود حیف انسان که این چند روز عمر را در پی کارهای بیهوده سپری کند؛ و لذا توانست علامه‌ای دانا باشد که واقعا بعد 40 سال فعالیت تدریس و تالیف، پروفسوری کم نظیر بود که علاوه بر 5000 ساعت سخنرانی ارزشمند در محافل علمی و تدریس چندین جلسه درس در هفته در تربیت معلم و دانشگاه‌های شهرستان فردوس قریب 40 اثر مکتوب بجا بگذارد که بعضی قریب 800 صفحه است ازجمله کتاب ارز‌شمند ولایت کلیه الهیه امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) را که دفتر مقام معظم رهبری آن را به کتابخانه‌های تمامی دانشگاهای ایران هدیه داده است تا مورد استفاده اساتید و دانشجویان قرار گیرد. او مردی واقعا با تدبیر بود بطوری‌که بعضی اوقات که موضوعی در سطح شهر بین معتمدین و مسئولین مورد اختلاف بود به ایشان مراجعه می‌شد، سخن و نظرش فصل الخطاب بود. غالبا در جلسات و هیات مذهبی و مراسمات مختلف حضور فعال داشت و در بین دوستان و دانشجویان راهنما و مشاوری امین بود و دوستی دست یافتنی؛ در کارهای خیر چه مادی و چه معنوی پیشرو بود و سرمشقی برای همگان. ‌عاش سعیداً و مات سعیداً. یکسال در __________ @BinesheModabber