یک_پند_یک_معرفت 121 💐امام صادق (ع) می‌فرمایند: حضرت آدم (ع) از بهشت سه نوع میوه آوردند: برخی هم درون و هم بیرون‌شان خوردنی و قابل استفاده هستند. (مانند انگور) برخی برون‌شان خوردنی نیست و دورریز باید شود ولی درون‌شان خوردنی است. (مانند انار) برخی برون‌شان خوردنی و درون‌شان دورریز می‌شود. (مانند خرما) با تأمل و تدبر در حدیث فوق می‌شود به این نکته پی برد که انسان‌های اطراف ما هم چنین هستند: برخی هم درون و هم برون‌شان مانند انگور خوردنی و هضم‌شدنی هستند. آنان دوستان مؤمن ما هستند که هم درون‌شان و هم برون‌شان نور است. هم از درون‌شان به ما خیر و برکت می‌رسد و هم از برون‌شان. هم درون‌شان علم است و هم برون‌شان. آنان با عمل به آنچه که می‌گویند، گفته‌ی خویش را در مقام عمل تصدیق می‌کنند که به آن‌ها «صادقین» گفته می‌شود. (با دوستان انگوری باید رفیق شد و مصاحب و خلیل گشت که خیر دنیا و آخرت ما در آن است.) برخی دیگر از دوستان مانند انار هستند، بیرون‌شان به درد نمی‌خورد ولی درون‌شان مفید است. مانند کسی که درونش علم مفیدی دارد اما بیرونش اخلاق تند و خشن دارد. باید دوست اناری را پوستش را دور ریخت و تحمل کرد تا از علم‌اش بهره جست. (دوستان اناری را باید زمان نیاز در دست داشت و مراجعه کرد هر چند هم‌نشینی طولانی با آن‌ها ظلمت‌بار و سخت است.) برخی دیگر برون‌شان خوب است باید بهره برد ولی درون‌شان را باید دور انداخت. مانند دوست ریاکاری که بیرونش خوب است ولی درونش زشت است. این دوست ریاکار را باید در کار خیر از بیرونش بهره برد. (فرض کنید دوست پولدار اما ریاکاری دارید که این دوست شما به احترام و تکریم و تعریف و تمجید علاقه بسیار دارد، برای رفعِ مشکل نیازمندی سعی کنید او را در جمع مورد تشویق قرار دهید تا از بیرون او که خوردنی است و از ثروتش برای یَحُضُّ عَلى طَعامِ الْمِسْکین بهره ببرید و در کار خیری نتیجه بگیرید.) نکته پایانی آن که در مسیر معرفت چون استاد را نور لازم است که ببیند و مرید را راهنما شود، فقط دوستان انگوری باید انتخاب شوند. دوستان اناری و خرمایی برای استفاده‌ی موقت و موردی فقط مفید هستند و از همه مهم‌تر این‌که مانند انگور میوه‌ای نیست که هم برون و هم درونش خوردنی باشد، پس دوستان انگوری که ظاهر و باطن‌شان نیک باشد بسیار نادرند اگر توفیق یافتن‌شان را داشتیم مصاحب و مجالست‌شان را از دست ندهیم و آن‌ها را غنیمت شماریم. 🍇دوستان انگوری مانند انجیر و توت و... خشک می‌شوند و برای همه فصول قابلِ استفاده هستند. این دوستان هر دو دنیا و همیشه برای انسان برکت دارند و از سوی دیگر همیشه همراه انسان خودشان و راهنمایی‌هایشان هست و برای ما سودمندند. در روایت است که از حضرت عیسی علیه‌السلام سؤال کردند: یا رُوحَ الله‏ِ مَنْ نُجالِسُ؟ فَقالَ علیه‌السلام : جَالِسُوا مَنْ یذَکرُکمُ الله‏َ رُؤْیتُهُ، وَ یزِیدُ فِی عِلْمِکمْ مَنْطِقُهُ، وَ یرَغبُکمْ فِی الآخِرَةِ عَمَلُهُ؛ ای روح‌الله! با چه کسی مُجالست و هم‌نشینی کنیم؟ فرمود: با کسی که دیدن او شما را به یاد خدا می‌آورد، و سخن او بر دانش شما می‌افزاید، و عمل او شما را به آخرت علاقمند می‌کند. فراموش نکنیم برای داشتن دوستان انگوری، باید خودمان انگوری باشیم.