💠دعا انسان را به مرحله ای می رساند که انسان در آن هیچگاه فرض نمی کند که کارهای خداوند به میل او انجام می گیرد و یا اینکه این واقعه پاداش عمل او می باشد. بلکه در این مرحله انسان با حفظ ارتباط خود با قدرتی که همه چیز از اوست، سعی می کند تسلیم محض به آنچه روی می آورد شده و با آغوش باز از آن استقبال می کند. وقتی ما رابطه محبت بین خود و الوهیتی که پدیدآورنده این جهان است حفظ کنیم، ترس ها و خودخواهی های ما از میان رفته ، جای آن آرامش و صفای باطنی عجیبی برقرار می شود و به نظر می رسدکه همه درها به روی انسان باز و راه ها هموار شده باشند. چهره ی دنیا در نظر مردم با ایمان فرق می کند. مردم مذهبی به طور کلی قبول دارند که هر واقعه ای که به زندگی آنها ارتباط دارد، انعکاسی از مشیت الهی است؛ و اگر نیرویی برای تحمل پیش‌آمدها نیاز باشد، در اثر دعا و نماز به دست می آید. هرگونه دعا، نشانه این اعتقاد و جلوه‌ی چهره ی دنیا به شکلی متفاوت است. همینقدر که ما به حقیقی بودن این نیروی ملکوتی معتقد شدیم، دیگر چندان اهمیتی ندارد که بخواهیم بدانیم این نیرو معنوی است یا مادی. از نظر مذهب اهمیت در این است که این نیرو، در اثر دعا به کار می افتد.💠 📚ویلیام جیمز - دین و روان -------- ╔═══❖•°🌱 °•❖═══╗ 🤲 @bonyadedua ╚═══❖•°🌱 °•❖═══╝