حضرت زهرا (سلام الله علیها) پس از رحلت رسول مکرّم اسلام (ص) وقتى «فدک» را به ناحق از او گرفتند، براى دفاع از حقّ خویش و بازگرداندن حقّش نزد خلیفه وقت رفت؛ اما با ارائه استدلال‏هاى منطقى، موفّق نشد حقّ خود را بستاند، 🍀 بنابراین با ناراحتى و تأثر شدید وارد منزل شد و اظهار ناراحتى نمود. حضرت زهرا علیهاالسلام شوهرش على علیه‏السلام را مورد خطاب قرار داد و گفت: «... هیچ‏کس از من دفاع نکرد و از ظلم آنها جلوگیرى ننمود، خشمگین از خانه بیرون رفتم و پریشان و با شکست و افسردگى بازگشتم، و تو این‏گونه پریشان نشسته‏اى! تو همان بودى که گرگان عرب را صید مى‏کردى و اکنون زمین‏گیر شده‏اى! یا على! نه گویندگان را مانع هستى و نه یاوه‏گویان را دافع! اختیار از کفم رفته،... از اینکه با تو این‏گونه سخن مى‏گویم نزد خدا عذر مى‏خواهم، خواه مرا یارى کنى، یا واگذارى! اى واى بر من در هر پگاه که تکیه‏گاهم از کف بیرون رفت و بازویم بى‏رمق گشت.» امیر المومنین علیه‏ السلام با لحنى محترمانه همسر مهربانش را دلدارى داد و فرمود: «ویل و واى بر تو مباد؛ بلکه واى بر دشمنان تو باد! اى دختر برگزیده خدا و یادگار نبوّت، از اندوه و غصّه دست بردار. به خدا سوگند! من در انجام وظیفه سستى نکردم و آنچه قدرت و توان داشتم، انجام دادم.» حضرت على علیه‏السلام آن‏چنان با خونسردى، متانت، دلجویى و احترام در برابر ناراحتى و شکوِه حضرت زهرا علیهاالسلام برخورد مى‏نماید، که حضرت فاطمه علیهاالسلام آرام مى‏گیرد و مى‏فرماید: «خداوند مرا کفایت مى‏کند.» و بدین‏گونه کار آنها را به خدا وامى‏گذارد و ساکت مى‏شود. همراه ما باشید: 💢 موسسه بنیان محکم خانواده شهرستان آران و بیدگل💢 🆔@bonyan_mohkam_khanevadeh