نیمه‌ی شعبان در نقطه‌ی چاووش از احادیثی که ناظر به زیارت پیاده‌ی حضرت سیدالشهداء به ما رسیده است این طور استشمام می‌شود که کامل‌ترین مسیر پیاده‌روی از در خانه زائرها است. واژه‌ی منزل که در این روایت‌ها مکرر آمده است در کامل‌ترین مصداق هم‌آن خانه‌های ما است تا برسد به منازل موقتی که در مسیر زیارت در آن‌ها ساکن می‌شویم. بازخوانی سنت پیاده‌روی در عراق هم نمایای هم‌این است که روی یک وارون‌درخت طولانی زائران از خانه‌ها شروع می‌کنند و در شهرها به هم می‌پی‌وندند و در شریان‌هایی عمیق به عتبه‌ی حسینی می‌رسند. این وارون‌درخت زیارت ماهیتی است که چه در ایام اربعین و چه در روزها و شب‌های زیارتی دیگر کمابیش با آن مواجه هستیم که پررنگ‌ترین‌شان پس از اربعین در نیمه‌ی شعبان است. یعنی در عراق جدای از اربعین و نیمه‌ی شعبان و عرفه حتا در شب‌های جمعه‌ی معمول نیز باز عده‌یی از زائران هستند که از شمال و جنوب و شرق خود را پیاده به شب زیارتی حضرت سیدالشهداء در کربلاء می‌رسانند. با این همه، به خصوص در مسیرهای عمیق پیاده‌روی مانند بصره در جنوب و عماره در شرق و بعقوبه در شمال همه‌ی زائرها همه‌ی مسیر را پیاده طی نمی‌کنند و بناء به محدودیت ممکن است نصف ‌روز یا یک ساعت از خانه پیاده بروند و پس آن گاه سواره ادامه دهند و یا حتا به خانه برگردند. این اسلوب گسسته و مختصر چاره‌ی هم‌آن جریانی است که در ایران جامانده‌ها خوانده می‌شوند. یعنی شروع پیاده‌روی از خانه و انجام زیارت در لبه‌ی بیرونی شهر رو به کربلاء و بازگشت به شهر و خانه. در سنت تاریخی زیارت در ایران ما مواجه با نقاطی در خروجی شهر و روستا به طرف عتبات عراق بوده‌ییم که برای زائران پیاده و سواره چاووش می‌خوانده‌اند و بدرقه‌شان می‌کرده‌اند. نقطه‌ی چاووش هم‌آن جایی است که می‌تواند نهایت پیاده‌روی گسسته‌ی جامانده‌ها باشد. زائران پیاده‌یی که پی‌وسته تا کربلاء می‌روند تنها در نقطه‌ی چاووش نفسی تازه می‌کنند و سپس به جاده‌ی کربلاء می‌زنند، زائران گسسته و جامانده اما از خانه تا نقطه‌ی چاووش پیاده می‌روند و از هم‌آن جا زیارت می‌کنند و باز می‌گردند. نقطه‌ی چاووش آخرین نقطه‌ی شهر و روستا به طرف عتبات عراق است و طبیعی است که روی مسیر پیاده‌روی پی‌وسته به کربلاء قرار می‌گیرد. در پیاده‌روی پی‌وسته البته ممکن است ما تا حائر حسینی برسیم و یا ناگزیر باشیم در فاصله‌ی کوتاه یا بلند از آن زیارت کنیم و برگردیم. واقعیت همه‌گیری ام‌سال کار را به این جا رسانده است که پای ما به پیاده‌روی نیمه‌ی شعبان در عراق نمی‌رسد و حتا ممکن است با ادامه‌ی هم‌این وضعیت از پیاده‌روی اربعین هم جا بمانیم. چاره، دست انداختن به پیاده‌روی گسسته تا نقطه‌ی چاووش است.‌ اسلوب کار هم‌این است که شب نیمه‌ی شعبان و پس از آن عصر شب‌های جمعه تا برسیم به اربعین، از خانه به نقطه‌ی چاووش شهر و روستا پیاده برویم و زیارت بخوانیم و بازگردیم. هر چه بشود، پیاده‌روی در روزها و شب‌های زیارت حضرت حسین را نباید ترک کرد اگر چه به یک گام از در خانه... نویسنده: حجت الاسلام محمدمهدی فاطمی صدر | توییتر، بله، تلگرام» vvatr_ir #محرم #ما_ملت_امام_حسینیم #امام_حسین