درباره نذر و #نذری ( بخش اول ) در قرآن فراوان به بحث نذر اشاره شده است . مانند نذر مادر حضرت مریم (س) که نذر کرده بود فرزند او (ع) خادم خانه خدا شود و خودِ حضرت مریم (س) که نذر کرده بود روزه سکوت بگیرد؛ همچنین، وقتی خداوند متعال در سوره انسان درباره عبادالرحمن صحبت می کند، یکی از ویژگی های آن ها را «یوفون باالنذر» یعنی کسانی که نذر می کنند و به نذر خود وفا هم می کنند، بیان می کند. اتفاقا روایت هم داریم که وقتی امام حسن و امام حسین علیهما السلام بیمار شدند، امام علی (ع) نذر کردند روزه بگیرند و حضرت زهرا (س) نیز با این نذر همراهی کردند که در واقع این ماجرا در سوره انسان (دهر) اشاره شده است و این آیات و سیره اهل بیت علیهم السلام بیان گر آن است که نذر کردن اشکالی ندارد. بنابراین اصل بحث نذر هم در آیات قرآن و هم روایات اشاره شده و مورد تایید است. همچنین، روایات اهل سنت نیز بر این مساله صحه می گذارد از جمله در سنن ابی داوود، حدیث ۳۳۱۳، باب وفای به نذر، بیان شده: شخصی به نزد پیامبر (ص) آمد و سوال کرد که نذر کرده قربانی بدهد. …. حضرت (ص) فرمودند: پس به نذرت وفا بنما. لذا هم در قرآن و هم روایات شیعه و سنی بحث نذر بیان شده و شک و شبهه ای در الهی بودن نذر وجود ندارد، برخی بیان می کنند نذری دادن در ماه محرم از نظر عقلی کار پسندیده ای نیست و بهتر است در عوض آن به فقرا کمک شود؛ در پاسخ باید گفت نذر کردن از نظر عقلی دارای فواید بسیاری است. به طور مثال #نذر کردن دلبستگی انسان را به دنیا کم می کند، همچنین، موجب تقویت ایمان می شود و در نتیجه کمک به فقیران؛ در واقع وقتی که فردی غذایی برای امام حسین (ع) نذر می کند، این عمل او باعث ترویج فرهنگ عاشورا و ادامه پیدا کردن راه حسین (ع) می شود. لینک مطلب کامل » https://bonyana.com/14032 کانال بنیانا » @bonyana