♨️شبهه اگر انبیاء و اهل بیت علیهم السلام معصوم هستند پس چرا استغفار میکردند❓ جواب اول اولا توبه و استغفار هميشه به معناى بازگشت از گناه نيست بلكه هر گونه بازگشت و توجّه به خدا را كه همراه با اعتراف به ناتواني خود از به جا آوردن حقّ بندگي است ، شامل میشود. از اين رو توبه و استغفار به خودى خود، يكى از عبادت‏هاى بزرگ و از مصاديق بارز تعظيم خداست و هيچ دلالتي بر گناهكار بودن استغفار كنننده ندارد. بلكه دائم الاستغفار بودن از علائم اهل تقوا و ايمان و شرط بندگي است و آنكه مداومت براستغفار نداشته باشد در منطق قرآن كريم و اهل بيت (علیهم السلام) نه تنها نمي تواند امام يا نبي باشد بلكه حتّي مومن حقيقي هم نيست.و رسول اللّه (صلی الله علیه و آله) فرمودند:«خير الدّعاء الاستغفار ـــ بهترين دعاها استغفار است». خداوند متعال نيز در قرآن كريم میفرماید 👌«کانُوا قَلِیلاً مِنَ اللَّیْلِ ما یَهْجَعُونَ وَ بِالْأَسْحارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ ــــ شبانگاه اندکى می آرَمَند و سحرگاهان به استغفار می پردازند»(الذاریات:17). بر اين اساس ، به صرف اينكه امام معصوم ـ كه عصمتش با برهان عقلي اثبات مي شود ـ در مقابل خدا اعتراف به قصور نموده و توبه و استغفار مي نمايد نمي توان حكم نمود كه وي معاذ الله مرتكب گناه شرعي شده است. بايد توجّه داشت كه اوّلاً گناه شأني غير از گناه شرعي و اصطلاحي است. 👌👌 ثانياً بين گناهكار دانستن خود و گناهكار بودن تفاوت است. توبه و استغفار انبياء يا از روي گناهكار دانستن خود بوده كه شرط اخلاص در بندگي و اعتراف به كوچكي و قصور خود در مقابل عظمت الهي است يا توبه از گناه شأني بوده نه از گناه شرعي ؛ و آنچه با عصمت لازم براي نبي ، در تقابل است گناه شرعي است نه گناه شأني ؛ چرا كه گناه شأني حقيقتاً گناه نيست بلكه كارخيري است كه مناسب شأن و رتبه ي وجودي نبي نيست #شبهه_وپاسخ 🍀 اَللّهُــمَّ عَجـِّـل لِوَلیِّــکَ الفَــــرَج 🍀 🕋 بوستان گلهای قرآنی 🕋 🆔@boostan_qorani