💠 خلاصه جلسه چهارشنبه ۱۶ خرداد ماه ۱۴۰۳ 🖇 استاد ادبی حفظه الله 🔰 نامه ی ۱۴، موضوع کلی: سفر 🔸 سفر دو گونه است. مادی (رفتن از شهری و نقطه ای به نقطه ی دیگر) و معنوی ( همان سیر وسلوک) که هر دو سفر؛ یا ممدوح هستند یا مذموم. 🔸 سفر مادی ممدوح (واجب یا مستحب است) و مذموم (انسان را به گناه می‌کشاند و حرام است،که قطعا باید ترک شود) سفر معنوی ممدوح (سیر معنوی که باعث حرکت وپیشرفت ما در این راه می شود) و مذموم (سلوکی معنوی که حرکت دارد ولی پیشرفتی نمی کند،بلکه عقب گرد است) 🔸 در این نامه،غرض از سفر، سفر مادی می باشد. ♦️استاد شرایطی را برای ممدوح بودن این سفر مادی، در این نامه،بیان کرده اند که به شرح زیر است : 💎 ۱- خود را به خدا سِپُردن ( توکل ) 🔸 جلسه ی پیش مقدمات توکل را بیان کردیم. و توضیح دادیم که توکل به معنای تلاش نکردن نیست. بلکه تلاش و حرکت و نتیجه را به خدا سپردن و از خدا دانستن است. کارها اولاً و بالذات به خداوند ربط دارند و ثانیاً و بالعرض به ما. (لا جبر ولا تفویض؛ بل امرُ بین الامرین) 💎 ۲- ترک مُراوده با این افراد: الف- اهل دنیا ب- اهل معصیت و گناه ج- اهل غفلت 💎 ۳- عمل به دستورات استاد ( تبعیت از استادی که تحت هدایت ایشان می باشد) 💎 ۴- فکر را صرف طاعتِ حق و وصول به حق کند.نگریستن به چشمِ بصیرت به مخلوقات، استدامه ی مُراقبه، و قرائتِ قرآن و ادعیه ی توحیدی. 🔸 نکته: به این مسئله دقت کنید که استاد، قرآن و ادعیه را کنار هم آوردند؛ این یعنی جمع کردن توحید و ولایت. 💎 ۵- متزلزل نشدن در سلوک! 💫 رهرو آن نیست که گه تُند و گهی خسته رَود / رهرو آنست که آهسته و پیوسته رَود! 🔸 روایتی در این باب : امام علی علیه السلام فرموده اند : از ۷ مصیبت بزرگ وسخت فقط باید به خدا پناه بُرد؛ ۱- عالِمی که از دست برود. ۲- عابدی که خسته و ملول شود. ۳- فرد مورداطمینانی که کاری انجام داده که دیگر مورد وثوق و اطمینان نیست. ۴- فرد غنی که فقیر شده است. ۵- مؤمنی که گمراه شده است. ۶- فرد عزیزی که ذلیل و خوار شده است. ۷- فقیری که خود مریض شده و یا مریض دار شده است. 👌 مورد دوم مدنظر ماست،که عابد و سالک نباید خسته وملول ومتزلزل شود. 💎 در ادامه ی نامه آمده؛ مبادا تزلزلی در سِیر پیدا کنی، به واسطه‌ی وساوس شیطانی و نفسانی. نفس راحت طلب هست و می‌خواهد مثل حیوانات باشد، دائماً با خداوند در این سخن باش که،خدایا وجودی که تو را نخواهد و در طلب تو نباشد،نخواهم. آنقدر درِ خانه ات را می زنم،تا در را به رویِ من باز کنی و دامنت را به کف آورم و پوزش طلب کنم و سرم را بر دامنت گذارم و آنقدر اشک ریزم که خود را در آن شستشو دهم و به وصالت نائل آیم، من خود را برایِ تو می خواهم و برای اُنس با تو. مران مرا که سگی بر آستان تو اَم‌ خدایا اگر خواهم دست از دامنت بکشم، دست به دامن که زنم؟! 🌱من ار چه هیچ نِیَم/ هر چه هستم،آنِ توام... 🔸 در مقابل خداوند متعال، خود را ذلیل کنیم،هیچ اشکالی ندارد،اتفاقا نظر لطف خدا شامل حالمان می شود. اما در مقابل غیر خدا،حق نداریم،ذلیل شویم بلکه باید عزت نفس داشته باشیم. هر قدر ذلیل و متهم در برابر خداوند،خود را بدانیم،نشان دهنده ی کمال است و هر قدر منیّت در ما باشد،بالاترین اشتباه و خطا هست. 🌱 امام سجاد علیه السلام می فرمایند:(در مقابل خدا) من مثل ذره ام بلکه از آن هم کمتر... 💎 ادامه‌ی نامه: خدایا به حقِ خودت، به اولیائت، مرا از آلودگی‌های خود،خلاصی بخش و از شرِ شیطان و نفس امّاره نجات بده. شیطان ونفس چه می توانندبکنند اگرتو به لُطف خود،آنان را سرکوب کنی. می دانم که تمام مضلّاتِ که میکشم به دستِ خودم هست و از آلودگی خودم. ولی من ضعیفم مرا از آلودگی ها پاک کن و وصلت رانصیب من و دوستانم فرما! 🤲🤲 #خلاصه_جلسه 🔻مؤسسه معارفی فقهی برهان: 🌐وب‌سایت|borhan.org 🔔کانال رسمی|@borhan_maaref 🎥 نشر محصولات|@bourhan_media