نکته قابل ذکر در مورد حدیث اخیر این است که شأن صدوری که اهل سنت برای این حدیث قائلاند، مخالفت آشکار با شیعه و مذهب امامیه دارد؛ زیرا اهل سنت قائل هستند که پیامبر صلوات الله علیه و آله، زمانی این مطلب را در مورد حضرت زهرا سلام الله علیها فرمود که علی بن ابیطالب علیه السلام قصد ازدواج با دختر ابوجهل را داشته و این مطلب باعث آزردگی حضرت زهراء علیها السلام شده و از این جهت پیامبر صلوات الله علیه و آله این نکته را در مورد حضرت بیان داشته است.
در واقع اهل سنت، شأن صدوری که برای این حدیث صحیح ذکر کردهاند، نسبت ناروایی است که به امیرالمؤمنین، علی علیه السلام دادهاند و نکوهشی بر آن حضرت وارد کردهاند که چنین مطلبی با آموزههای مکتب تشیع، ناسازگار است؛ چرا که با شأن و مقام امیرالمؤمنین نیز منافات دارد و از ساحت آن حضرت به دور است. آنها در واقع برای تبرئه غاصبین خلافت امیرالمؤمنین علیه السلام از ظلمی که به حضرت زهرا علیهاالسلام روا داشتهاند، چنین دروغی را ساختهاند.
شیخ صدوق علیه الرحمة در کتاب اعتقادات میفرماید: اعتقاد ما(شیعه) این است که فاطمه صلوات الله علیها، سرور زنان هر دو جهان، از اولین و آخرین آنها میباشد و خداوند با غضب او غضبناک میشود و با رضایت او راضی میشود و حضرت زهرا سلام الله علیها از دنیا رفت در حالیکه از دست ظللم کنندگان به خودش و غاصبین حق و ارثش خشمگین بود. اعتقادات صدوق/چاپ کنگره شیخ مفید/چاپ قم/1414ق/ص 105
شاهد دیگر بر بطلان این شأن صدور روایت شده از طریق اهل سنت، حدیث مفصلی از علقمه است که نزد امام صادق علیه السلام شکایت میکند که مردم نسبتهای ناروایی به ما میدهند! حضرت در جواب او مطالبی را میفرماید و نسبتهای دروغی که به انبیاء و اولیاء دادهاند را مطرح میکند. از آن جمله این مطلب که به امیرالمؤمنین علیه السلام نسبت دادهاند که میخواست با دختر ابوجهل ازدواج کند و همین مطلب باعث شد که پیامبر صلوات الله علیه و آله به منبر رود و حدیث «فاطمه بضعة منی...» را بفرماید. امالی صدوق/انتشارات کتابچی/تهران/1376ش/ص 104
در این حدیث، امام علیه السلام به روشنی دروغ بودن این نسبت را به امیرالمؤمنین علیه السلام بیان میکند. البته همانطور که ذکر شد، اصل حدیث مورد قبول و قطعی الصدور است.