جای خالی سوژه سریال "خداحافظ بچه" در سیما در طول سال‌های اخیر و با توجه به روند نزولیگ جمعیت در ایران و هشدار کارشناسان جمعیت درباره عواقب این مسئله، ‌از طرفی توصیه‌های مکرر از سوی رهبر معظم انقلاب مبنی بر افزایش جمعیت و فرزندآوری طبیعتا فرهنگ سازی در این باره یکی از راهکارهای اساسی در تحقق این مسئله خواهد بود و در واقع کار ریشه‌ای همین فرهنگ سازی است. گاهی اوقات اوضاع از این هم بحرانی‌تر شده و بحث فرزند متعدد نیز مطرح نیست؛ بلکه اصل فرزندآوری برای برخی زوج‌ها هم از رونق افتاده و بعضا رغبتی برای داشتن حتی یک فرزند هم ندارند. یکی از عناصری که تأثیر مهمی در این فرهنگ سازی دارد رسانه است و می‌تواند نقش به سزایی را در این باره ایفا کند. بخش مهمی از این رسالت درسریال سازی و برنامه‌های نمایشی می‌تواند بروز کند که تأثیر بیشتری در مخاطب دارد و در عین پر کردن اوقات فراغت، بار محتوایی هم داشته باشد و بتواند فرهنگ سازی کند. در سال 1391 سریالی به نام "خداحافظ بچه" در ایام ماه مبارک رمضان روی آنتن شبکه سه رفت که محور داستان در مورد فرزند و عشق به آن بود. این سریال به کارگردانی منوچهرهادی و با گرایشی از طنز بود . شهرام حقیقت دوست، مهراوه شریفی‌نیا،‌ بهاره رهنما و آتیلا پسیانی از جمله بازیگران اصلی این مجموعه بودند. داستان سریال به این صورت بود که مرتضی (شهرام حقیقت‌دوست) و لیلا (مهراوه شریفی‌نیا) زوج اصلی این سریال هستند که بچه ‌آن‌ها مرده به دنیا می‌آید؛‌ سرانجام بعد از چند بار مرده به دنیا آمدن بچه متوجه می‌شوند که لیلا اصلا نمی‌تواند بچه‌دار شود. آن‌ها که به شدت مشتاق بچه دار شدن بودند، بعد از چند بار ناکامی در بچه‌دار شدن تصمیم می‌گیرند بچه‌ای را از پرورشگاه می آورند و به فرزندی قبول کنند؛ اما به ‌خاطر سوء سابقهٔ مرتضی، از نظرقانونی نمی‌توانند از پروشگاه بچه بگیرند. در نهایت تصمیم می‌گیرند بچه‌ای را بدزدند و این کار را نیز انجام می‌دهند ولی در خانه بچه یادداشتی می‌گذارند و این یادداشت مدرکی می‌شود تا پدر بچه دنبال آن‌ها بگردد. در پایان، پس از رخدادهای زیاد و اتفاقات مختلفی که در روند داستان سریال، گریبانگیر این زوج می‌شود، آن‌ها بچه را به خانواده‌اش تحویل می‌دهند و با توصیهٔ مادر بچه (بهاره رهنما) با موسسه رویان آشنا می‌شوند و پس از کشیدن دوره زندان صاحب پنج قلو می‌شوند. همانطور که بیان شد محور داستان این سریال بحث فرزندآوری و عشق به فرزند است. اصل این مسئله نکته مثبتی است که به عنوان موضوع محوری باعث تولید یک مجموعه تلویزیونی شده است. درست است که مانند خیلی از مجموعه‌ها و فیلم‌ها انتقاداتی به آن وارد است و مشکلات شرعی و اجتماعی نیز دارد؛ مثلا در زمان پخش سریال انتقاداتی از سوی بهزیستی درباره روند پذیرش فرزندخواندگی به آن شده بود که برخی از اقداماتی که در عالم واقع انجام می‌شود در این سریال مغفول مانده و به آن اشاره نشده است. یا در بعضی صحنه‌ها شگردهای دزدی را به نمایش می‌گذارد که می‌تواند بد آموزی داشته باشد و مواردی دیگر که این یادداشت در مقام بیان آن‌ها نیست؛ ولی سخن این است که به هر حال این مجموعه با تمام ایراداتی که ممکن است به آن وارد باشد موضوع به روزی را انتخاب کرده بود که هنوز هم بعد از گذشت حدود ده سال موضوع به روزی است و جای خالی چنین سوژه‌هایی در سریال سازی احساس می‌شود. جا دارد که سریال سازان سیما با نگاهی خلاقانه به موضوع فرزندآوری و تشویق زوج‌ها به این امر مقدس و به دور از اشکالاتی که سریال "خداحافظ بچه" داشت به این موضوع مهم اجتماعی بپردازند و این پردازش بتواند فرهنگ سازی مناسبی را در این عرصه داشته باشد.