✍️
ماهیت عرفان ناب
🔷عرفان ازمقولاتی است که در عین قداست و عظمت می‌تواند جماعتی را نیز به ورطه نابودی و هلاکت اخروی برساند. عرفان وقتی کاذب شود و سرچشمه آن وحی و ملازمان وحی(محمد و آل محمد علیهم‌السلام) نباشد، آن موقع است که مسیر هلاکت را برای پیروانش رقم می‌زند و به جای پاکی و معنویت سر ازظلمت و گمراهی درمی آورد.
♦️یکی از ارکان مهم عرفان که در واقع شاکله اساسی آن را تشکیل می‌دهد، عمل به ظواهر دستورات شریعت است. بزرگانی که به عرفان مشهور هستند و وجهه عرفانی آنان سرآمد است به این موضوع اذعان داشته‌اند و توصیه اکیدی بر آن کرده‌اند و درحقیقت لازمه سیر و سلوک را همین مسئله می‌دانند.
🔷علامه طباطبایی دراین باره می‌فرماید: سالک از ابتداى سير تا مقام وصول، بايد ملازم شرع باشد و سر سوزنى از ظاهر شريعت تجاوز ننمايد و چون كسى اين چنين نباشد منافق است، مگر به عذر و يا خطا و نسيان باشد. اين كه شنيده شده و به بعضى نسبت داده‌اند كه چون شخص به كمال رسيد، تكليف از او ساقط مى شود افترا و كذب محض است، زيرا رسول الله صلّى الله عليه وآله با اين كه اشرف موجودات بوده، تا آخرين لحظه حيات تابع و ملازم احكام الهيّه بودند. (ثمرات حیات؛ ج۱؛ ص ۴۰)
♦️این نکته کلیدی در مباحث عرفانی و تأکیداتی که از طرف عرفا بر لزوم عمل به شریعت صورت گرفته در واقع همان عمل به قرآن کریم است که در آیات متعدی ایمان را در کنار عمل صالح قرار داده است. ایمان بدون عمل صالح کامل نیست و طبیعتا عمل به ظواهر شرع مصداقی از همان عمل صالحی است که توصیه خداوند در قرآن کریم است. احادیث اهل بیت علیهم‌السلام نیز بر همین معنا تأکید کرده‌اند؛ مثلا امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرماید:« الْإِيمَانُ مَعْرِفَةٌ بِالْقَلْبِ وَ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْكَان؛ ایمان معرفت به قلب، اقرار با زبان و عمل کردن با جوارح است.» (نهج البلاغة/حکمت227)
🔷ايمان اگر در اعماق جان نفوذ كند حتما شعاع آن، در اعمال انسان خواهد تابيد و اعمال او را صالح مىكند. اصولاً افرادی که اهل انجام عمل صالح نیستند، مشکل ایمان دارند و هرچه ایمان ضعیف‌تر و در سطح نازل‌تری باشد، عملکردی که رضای خدا در آن باشد هم ضعیف‌تر خواهد بود.
🛑این حرف عده‌ای از مدعیان عرفان که می‌گویند انسان باید دلش پاک باشد، حالا عملش هر چه بود، بود؛ سخن گزافی است که از قضا این اعتقاد تازگی هم ندارد و مشابه این را نیز، "مرجئه" در زمان امامان معصوم ادعا می‌کردند و ائمه علیهم‌السلام هم در مقابل آن‌ها موضع گیری می‌کردند.
این کلام باطل در تناقض آشکار با اوامر الهی می‌باشد؛ چرا که قرآن کریم در آیات متعددی هرجا سخن از ایمان به میان می‌آورد، عمل صالح را نیز در کنار آن به صورت جداناپذیر مطرح می‌کند. این، خود گویای این است که ایمان و عمل، همواره باید قرین یکدیگر باشند.
🔷سیره عملی اهلبیت علیهم‌السلام نیز شاهد آشکاری بر این مطلب است که عمل به ظواهر شریعت از اصول اساسی زندگی یک مومن و موحد است و این بزرگان به عنوان معصوم، حجج الهی و پیشوایان دین از پیشگامان و عاملین جدی به این مسئله بوده‌اند. حقیقتا کدام انسان حقیقت طلب و منصفی است که بتواند منکر تعبد این بزرگان در انجام واجبات و ترک محرمات شود. عبادات جانانه و آن‌چنانی ایشان که زینت بخش تاریخ است و جای اغماض ندارد چه برسد به انکار. https://eitaa.com/bshakoorzadeh/e