🔵🔶🔵 جان پیامبر در عرصه مباهله محمدامین علیدوست:  مسیحیان نجران واقع در شمال یمن، وقتی شنیدند کسی در مدینه ادعای پیامبری کرده و در کتابش عیسی(‌ع) را نه یکی از اَقانیم ثلاثه، بلکه مخلوقی معمولی دانسته، زیر بار این حرف نرفتند و کاروانی متشکل از اسقف نجران و کشیشان خاصش تشکیل داده و به مدینه نزد پیامبر اسلام‌(ص) آمدند تا با ایشان محاجه و بحث کنند. با نزول آیات مباهله در سوره آل‌عمران، خداوند پیامبر را از جر و بحث با آنها برحذر داشت و پیشنهاد مباهله داد. یعنی گفت رو در روی هم حاضر شوید و عزیزان‌تان را هم بیاورید. سپس دست به دعا بردارید و از خدا بخواهید لعنت خود را بر آن کس که بر باطل اصرار می‌کند نازل کند. بر این مبنا روزی برای مباهله تعیین و قرار شد در بیرون مدینه در صحرا پیامبر با عزیزانش و اسقف نجران با کشیشان و احتمالا خانواده آنها حاضر شوند. پیامبر دست فاطمه(س) و علی و حسن و حسین(ع) را گرفت و به وعده‌گاه آمد. مسیحیان که دیدند پیامبر چنین صادقانه و مصمم است ترس برشان داشت و از مباهله منصرف شدند و به نجران بازگشتند. غالب مفسران و محدثان شیعه و اهل تسنن تصریح کرده‌اند آیه مباهله در حق اهل بیت پیامبر صلى‌الله علیه وآله نازل شده است و پیامبر تنها کسانى را که همراه خود به میعادگاه برد فرزندانش حسن و حسین علیهماالسلام و دخترش فاطمه علیهاالسلام و على علیه‌السلام بودند، بنابراین منظور از «ابناءنا» در آیه منحصرا حسن و حسین علیهماالسلام هستند، همانطور که منظور از «نساءنا» فاطمه علیهاالسلام و منظور از «انفسنا» تنها على علیه‌السلام بوده است و احادیث فراوانى در این زمینه نقل شده است. بعضى مفسران اهل تسنن که کاملا در اقلیت هستند کوشیده‌اند ورود احادیث را در این زمینه انکار کنند اما مراجعه به منابع اصیل اهل تسنن نشان مى‌دهد بسیارى از طرق این احادیث به شیعه و کتب شیعه هرگز منتهى نمى‌شود و اگر بنا باشد ورود این احادیث را از طرق اهل تسنن انکار کنیم، سایر احادیث آنها و کتب‌شان نیز از درجه اعتبار خواهد افتاد. قاضى نور‌الله شوشترى در جلد سوم کتاب نفیس «احقاق الحق» طبع جدید صفحه 46 چنین مى‌‌نویسد: مفسران در این مساله اتفاق نظر دارند که «ابناءنا» در آیه فوق اشاره به حسن و حسین علیهماالسلام و «نساءنا» اشاره به فاطمه علیهاالسلام و «انفسنا» اشاره به على علیه‌السلام است. مفسران و محدثان و مورخان شیعه نیز عموما در نزول این آیه درباره اهل بیت علیهم‌السلام اتفاق نظر دارند و در تفسیر نور الثقلین روایات فراوانى در این زمینه نقل شده است. از جمله به نقل از کتاب «عیون اخبارالرضا» درباره مجلس بحثى که مامون در دربار خود تشکیل داده بود، اینچنین می‌نویسد: امام على‌بن موسى‌الرضا علیهماالسلام فرمودند: خداوند پاکان بندگان خود را در آیه مباهله مشخص کرده است و به پیامبرش چنین دستور داده: فمن حاجک فیه من بعد ما جاءک من العلم فقل تعالوا ندع ابناءنا... و به دنبال نزول این آیه، پیامبر؛ على، فاطمه، حسن و حسین علیهم‌‌السلام را با خود به مباهله برد... این مزیتى است که هیچ کس در آن بر اهل‌بیت علیهمالسلام پیشى نگرفته و فضیلتى است که هیچ انسانى به آن نرسیده و شرفى است که قبل از آن هیچ‌کس از آن برخوردار نبوده است.