💢 اشعار جاهلی عرب، قابل مقایسه با قرآن نیست 🔴 سؤال: آیا قرآن از اشعار عرب جاهلی کپی برداری کرده است؟ 🔶 اعراب دوره جاهلی بیشتر از هر چیز به اشعار خود افتخار می کردند. هفت قصیده مشهور به «معلقات سبع» از امرءالقیس، طرفه بن العبد، زهیر بن ابی سلمی، لبید بن ربیعه، عمرو بن کلثوم، عنتره بن شداد و حارث بن حلزه، اشعاری بود که برتر از آنها کلامی وجود نداشت و به عنوان شاهکارهای ادبی عرب محسوب می شد. شاید همین دستاویزی برای مخالفان شده تا وانمود کنند که قرآن نیز همانند آن اشعار و برگرفته از آن ها است. 🔷 نزول قرآن در زمان شکوفاترین عصر ادبی عرب و روزگار اوج فصاحت و بلاغت آنان و تحدی قرآن بر عدم توانایی انس و جن بر آوردن شبیه قرآن تمام افتخارات عرب جاهلی را کنار زد و خیلی از همین بزرگان و فصیحان عرب، به عظمت آیات قرآن اعتراف کردند. 🔶 «لبید» که خود از شاعران نامی عرب و سراینده یکی از قصاید هفت گانه بود، وقتی با قرآن آشنا گردید، دل سپرده آن شد؛ دیگر شعر نگفت و پیوسته در حال قرائت قرآن بود؛ وقتی از او پرسیدند که چرا شعر را رها کردی؟ گفت: در مقابل قرآن دیگر نمی توانم شعر بیافرینم. 🔷 «عتبه» بعد از شنیدن سوره فصلت از زبان پیامبرصلی الله علیه وآله به مشرکان گفت: من سخنی شنیدم که به خدا سوگند تاکنون نشنیده بودم، به خدا نه شعر است، نه سحر؛ و نه کهانت است و نه جادوگری. #ماه_ضیافت_الهی انـــدیـــــشـــــه برتر 👇👇 ♨️ @btid_org 🌐 btid.org