💠 همواره با وضو باشیم وضوء از ریشه «وضائت» به معنای نور است که در پی شستشوی خاص صورت و دست‌ها حاصل می‌گردد. بر اساس آموزه‌های دینی انجام وضو برای اعمالی؛ همچون نماز و حج واجب است و در شماری از کارهای دینی همچون ورود به مسجد، حضور در جلسه درس و تلاوت قرآن از وضو به عنوان یک عمل مستحبی یاد شده است. بدون تردید پیش بینی وضو با روش خاصی که برای آن درنظر گرفته شده، تنها یک امر تشریعی و قراردادی نیست، بلکه برای آن اسراری وجود دارد که در نظام تکوین بر آن مترتب می‌گردد که تحقق طهارت و نزاهت باطن و امکان اتصال با ملکوت را می‌توان از اهم این اسرار و آثار برشمرد. بر اساس آن چه که در برخی از روایات در تحلیل فلسفه و چرایی وضو آمده است، انسان در پی وضو در چتر حمایت ویژه خداوند و فرشتگان او قرار می‌گیرد و شیطان کمتر می‌تواند او را در دام وسوسه‌ها و نیرنگ‌های خود گرفتار سازد. این امر خود زمینه نزدیک شدن انسان به خداوند و توفیق عبودیت بیشتر را فراهم می‌سازد و در سایه همه اینها زمینه‌های رشد و تعالی روحی و معنوی انسان فراهم می‌گردد. چنان که در گفتار امام رضا علیه السلام در تبیین فلسفه وضو، در کنار آثاری همچون؛ پاک شدن بنده از چرک‌ها و آلودگی‌های ظاهری و نقش وضو در زوال کسالت و خواب آلودگی، عبارت «تَزْكيةِ الْفُؤَادِ»؛ یعنی پیراستن باطن آمده است. در برخی دیگر از روایات آمده است که وضو باعث می‌شود که گناهان از وجود انسان و از همه اعضاء او پاک شود. در برخی دیگر از روایات چنین آمده است که امت پیامبر| با اثری که در آنها از وضو گرفتن برجای می‌ماند، از سایر امت‌ها تمییز داده می‌شوند و آنان با چهره‌هایی روشن و نورانی بر رسول خدا وارد خواهند شد. وضو را از این جهت می‌توان به ویزای ورود به سرزمین الهی و حریم امن خداوند تشبیه کرد که در آن شیطان و لشکریان او راه ندارند. بر این اساس، از جمله توصیه‌های موکّد متون دینی آن است که مؤمنان نه تنها در برای عباداتی که وضو شرط صحت یا شرط کمال آنها است، بلکه در همه اوقات با وضو باشند و خود را با نور الهی منّور سازند. وضو گرفتن به هنگام دعا، به هنگام خواب، به هنگام ورود به مساجد و... از جمله مواردی است که در روایات به آنها توصیه شده است. بر اساس روایتی از رسول خدا صلی الله علیه وآله و سلم خطاب به أنس چنین آمده است: «يا أَنَسُ أَكثِرْ مِنَ الطَّهُورِ يزِدِ اللَّهُ فِي عُمُرِك وَ إِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ‏ تَكونَ‏ بِاللَّيلِ‏ وَ النَّهَارِ عَلَى طَهَارَةٍ فَافْعَلْ فَإِنَّك تَكونُ إِذَا مِتَّ عَلَى الطَّهَارَةِ شَهِيدا؛‌ ای انس! بسیار با طهارت باش تا خداوند به عمرت بیافزاید و اگر می‌توانی در تمام شب و روز با وضو باشی، چنین کن که در این صورت اگر از دنیا بروی با حالت شهادت مرده‌ای.» در روایت دیگر از آن حضرت چنین آمده است: «یا بنی أن استطعت أن تکون أبدا على وضوء فأفعل، فإن ملک الموت إذا قبض روح العبد وهو على وضوء کتب له شهادة؛ فرزندم! اگر می‌توانی در همه حال با وضو باشی چنین کن؛ زیرا اگر فرشته مرگ جان کسی را در حالتی که وضو دارد، بگیرد برای او شهادت ثبت می‌شود.» در برخی از روایات چنین آمده است: «أَنَّ الْوُضُوءَ عَلَى‏ الْوُضُوءِ نُورٌ عَلَى نُورٍ وَ مَنْ جدَّدَ وُضُوءَهُ مِنْ غَيرِ حَدَثٍ آخَرَ جدَّدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جلَّ تَوْبَتَهُ مِنْ غَيرِ اسْتِغْفَارٍ؛ وضو گرفتن بر وضوی پیشین نوری است بر نور و هر کس که بدون حدث وضوی خود را تجدید کند، خداوند بی‌آن که استغفار کند، توبه او را تجدید می‌کند.» 🔹برگرفته از کتاب «سلوک اخلاقی» اثر استاد علی نصیری #پیام_معنوی 🆔@bums_nahad