به بهانه تولد! سالروز میلاد هر انسانی زمانی می‌تواند تبدیل به جشن و سرور گردد که ره‌آور چندساله‌َش در دنیا، به ارمغان گذر از شب ظلمت به سپيدی نور و رسيدن به مبارک سحر هدايت شود. هنگامی جشن و شادی برای شخص معنا پیدا می‌‎کند که بتواند بینش‌های غلط و باورهای نادرست را از فکر و ذهنَش بزداید و در برابر ابهامات گذشته که منجر به بروز اشتباهات فاحش در زندگیَش شده است، بایستد. زمانی شخص می‌تواند شمع‌های روی کیک را به راحتی فوت کند که به «شرح صدر» رسیده باشد و با درکی عمیق‌تر نسبت به گذشته و با گذر از ظاهر به باطن، تجليات الهی را دريابد و خطاب به خود و هستی با صدا بلند بگويد: من آزادم ؛ آزاد از قید اسارتِ چنگال‌های شيطانی، وابستگی‌ها و رنگ تعلق‌ها. سالروز تولد هر انسانی، سالروز رويش و پديدار شدن مجدد است؛ باید مُرد قبل از مرگ و دوباره زنده شد و به دنيا آمد بعد از تولد؛ چرا که تا هر فردی يک بار در گذشته خود نميرد و با تحول معنوی دوباره متولد نشود، مفهوم هستی و فلسفه‌ی خلقت را درک نخواهد کرد و در خسران و ضرر از اين دنيا خواهد رفت. دانیال بصیر #تولدم @cafe_fekr