کاش یه مغازه‌ای بود آدم می‌رفت می‌گفت: بی‌زحمت یه کم "خیال خوش" بدین ببخشید این "خنده‌های از ته دل" چند؟ آقا ببخشید؛ این "آرامشا" لحظه‌ای چند؟ از این"بی‌خیالیا" که می‌پاشن رو زندگی دارین؟ مثقالی چند؟ از این "روزایی که بی‌بغض‌ان" دارین؟ از این "سالای بی‌رنج" سایز دل ما دارین؟ این "شادیا" دوام دارن؟ کاش یه جایی بود می‌شد رفت و گفت: آقا یه "زندگی" می‌خوام، بی‌زحمت جنسش خوب باشه فقط، قیمتش مهم نیست.