🔶ایمان مذهبی از آن جهت که را هدف دار و هدف را خیر و تکامل و معرفی می کند، طبعاً دید انسان را نسبت به نظام کلی هستی و حاکم بر آن، خوش بینانه می سازد. حالت فرد با ایمان در هستی مانند حالت فردی است که در کشوری زندگی می کند که قوانین و و نظامات آن کشور را صحیح و عادلانه می داند 🔷او قهراً زمینه ترقی و را برای خودش و همۀ افراد دیگر فراهم می بیند و معتقد است که تنها چیزی که ممکن است موجب عقب ماندگی اش بشود، تنبلی و بی تجربگی خودش است. این اندیشه طبعاً او را به غیرت می آورد و با خوش بینی و امیدواری به و وا می دارد. 💢اما فرد بی ایمان در کشور مانند فردی است که در کشوری زندگی می کند که قوانین و تشکیلات و تأسیسات کشور را و ظالمانه می داند و از قبول آنها هم چاره ای ندارد. درون این فرد، همواره پر از عقده و کینه است و هرگز به فکر اصلاح خودش نمی افتد. چنین فردی هرگز از لذت نمی برد و جهان برای او همواره مانند یک هولناک است 📖کتاب ، دفتر بیست و یکم از مجموعه ی چلچراغ حکمت، به قلم 📌@canoon_org