به نظرم بزرگ ترین احترامی که خدا به بنده ش گذاشته اینه که بهش اجازه داده «اشتباه» کنه خدا دنبال بنده ای نیست که از اول همه چیش درست و به روال باشه. وگرنه ملائکه رو داشت و چه نیازی به خلق انسان بود؟ خدا بنده ای میخواد که از دل آتیش بگذره و لذت رسیدن به دریا رو حس کنه بنده ای که از روی نادانی یا ناتوانی اشتباه کنه، بعد بفهمه که اشتباه کرده و تمام تلاشش رو بکنه که تغییرش بده جالب اینجاست که خدا بهت اجازه میده اشتباه کنی، وقتی اشتباه میکنی مچت رو نمیگیره، اجازه میده عذرخواهی کنی، وقتی عذرخواهی کنی میگه مگه تو کاری کردی؟ بعد دستت رو میگیره و کمکت میکنه که همه چی رو تغییر بدی اینی که گفتم داستان خلقت انسان از ابتدا تا الان بوده خدا به آدم گفت از این میوه نخور، آدم خورد و اخراج شد، آدم از خدا عذرخواهی کرد و خدا دستش رو گرفت. الان که من دارم این پیام ها رو مینویسم و تو داری میخونی، دلیلش اینه که خدا دست آدم رو گرفت