پدرم! نامِ تو نخستین آوای جاری بر زبان من است و همچنان در تار و پودِ وجودم طنین انداز است؛ هر دانه‌ی تسبیحِ تو موجِ تسکین من است و دست‌هایِ حلال ات اصولِ دینِ من است؛ پدر ای کوه! ای دریا! ای موج! ای صحرا! وقتی دستم را می‌گیری جهان در دستِ دیگرِ من است؛ چهارستونِ بدنم بر شانه‌های تو استوار است پدر اگر چه زمستان است، اما اگر تو بگویی که بهار است آری بهار است. پدر ای مرد! ای چروک هایِ سرد! هر چین به صورتت خطِ استوای زندگیِ من است، و صدای پایِ آمدنت سمفونیِ شکوهمندِ برخاستن است. پدر سوگند به چشمانت که ترانه های مُجسّمِ امیدواری اند و سوگند به لبهایت که زمزمه های مکررِ مهر و محبت اند و سوگند به دست هایت که لنگرگاهِ کشتی های سرگردانِ من اند، دوستت دارم... روزت مبارک ✍️عرفان قاسمی قاسموند، پردیس علامه طباطبایی بوشهر ۱۵ بهمن ۱۴۰۱ 🌐 روابط عمومی سازمان مرکزی دانشگاه فرهنگیان https://eitaa.com/cfu_acac_ir ‌‌‎‌‌‎‌‎‌‎‌‎‌‌‎ ‌‌‎‌‌ ‌‌