این روزها مطالب زیادی در کانال‌ها، گروه‌ها و پیج‌های مذهبی و انقلابی پخش می‌شود و هر کدام نیز دغدغه‌هایی طرح می‌کنند و مطالبه‌ی آن را از افکار عمومی خواستار می‌شوند. دغدغه‌هایی که اکثراً هستند و از قضا بخش زیادی از آن‌ها احتمالاً دغدغه‌ی ما نیز باشند. اما باید با آن‌ها چه کنیم؟! از کجا تشخیص بدهیم - فارغ از محتوای موضوعات طرح شده که چقدر درست و چقدر غلط‌اند - چه موضوعی الآن درست است مطالبه شود و چه موضوعی غلط است؟! (غلط به معنای اینکه یا تاکتیک درستی در نظر نگرفته‌ایم یا زمان درستی انتخاب نکرده‌ایم یا اساساً موضوع را خوب نفهمیده‌ایم یا ...) چند نکته عرض می‌کنم، احتمالاً کمک‌کننده باشد؛ 👈 یکی از نقش‌ها و کارکردهای در جامعه هدایت‌گری است. یعنی هر جا راه را گم کردی، به نگاه کن و مسیر را پیدا کن. 👈 در شرایط جنگی و بحران‌ها همیشه باید گوش به فرمانِ فرمانده بود. ممکن است خطای ما در شرایط غیرجنگی قابل جبران باشد اما در شرایط جنگی یا قابل جبران نیست و یا هزینه بسیار بالایی دارد. 👈 امام جامعه در انتقال پیامش دچار لکنت نیست. صریح و واضح حرفش را می‌زند و در تعیین راهبردها بدون واسطه با اُمَّتَش صحبت می‌کند. 👈 رهبری در دیدار اخیرشان با بسیجیان به صورت واضح جهت حرکت، خصوصاً حرکت جریان حزب‌الهی و بسیجی را مشخص کردند. واضح فرمودند: «خودتان را محدود ندانید به این کارهای جزئی که دُور و بَر وجود دارد. بسیج نباید فراموش کند که درگیری با است، درگیری آنجاست.» 👈 سخنرانی اخیر رهبری را بخوانیم و جهت بگیریم. اگر قرار باشد هر کس با دغدغه خودش بخواهد برای جامعه جهت تعیین کند، سنگ روی سنگ بند نمی‌شود. ✅ عرض آخر اینکه بدانیم هر اختلالی در محیط فرهنگی و جریان فرهنگی کشور وجود دارد باید با کار فرهنگی آن را جبران کرد. اقدامات نظامی، امنیتی و بعضاً خودسَر اثر عکس دارد! هر چند در برخی نقاط اجتناب‌ناپذیر است اما مسیر کلی اصلاحات در امور فرهنگی از مسیرِ خودِ فرهنگ می‌گذرد ... 👈 عضو شوید @hamidkasiri_ir