وحدت سیره نبوی (صلی الله علیه و آله و سلم) و سیره ابراهیم خلیل (علیه السلام) 🔹 قرآن کریم سیره رسول اکرم را نورانی کردن جامعه می داند؛ چنان که نورانی کردن جامعه، سیره انبیای گذشته نیز بوده است. قرآن کریم نمونه هایی از افراد روشنگر جامعه را معرّفی کرده است که یکی از آنان وجود حضرت ابراهیم خلیل (علیه السلام) است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و مؤمنان به او راهیان کوی اویند. قرآن کریم ابراهیم خلیل (علیه السلام) را هر چیزی معرفی می کند؛ ... اگر حضرت ابراهیم (علیه السلام) از نظر احتجاجات علمی است، کسی که جهان بینی او همانند جهان بینی ابراهیم نباشد، کور است؛ زیرا کسی که نبیند آنچه را خلیل حق دید، نابیناست و کسی که مبارزات سیاسی و نظامی او همتای مبارزات سیاسی و نظامی ابراهیم خلیل (علیه السلام) نباشد، سفیه است... . 🔹 از این رو، قرآن فرمود: ﴿وَمَنْ یرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ إِبْرَاهِیمَ إِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ﴾؛ یعنی کسی که راه ابراهیم (علیه السلام) را نرفت خود را تسفیه کرده است و سفیهانه به سر می برد. امّا چه کسانی می توانند راهی راه ابراهیم خلیل باشند؟ ... قرآن کریم پاسخ می دهد: نه یهودیان، نه ترسایان و نه مبتلایان به بیماری الحاد و شرک، هیچ یک نمی توانند سالک کوی آن حضرت باشند؛ زیرا آن حضرت از آنان نبوده است؛ ﴿مَا كَانَ إِبْرَاهِیمُ یهُودِیا وَلَا نَصْرَانِیا وَلَٰكِنْ كَانَ حَنِیفًا مُسْلِمًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِینَ ﴾. خرافه ستیز نمی تواند مشرک، یهودی یا مسیحی باشد؛ زیرا آیین همه این ها با خرافات آمیخته است و مرامی که با عجین شده است، هرگز بر ضدّ خرافات نمی شورد. 🔹 قرآن پس از آن که در بخش نفی، یهودیان و مسیحیان را از پیروی خلیل حق بیرون دانست، در بخش اثبات قضیه فرمود: پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) و مؤمنان به او سالکان کوی خلیل حق هستند؛ ﴿إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْراهِیمَ لَلَّذِینَ اتَّبَعُوهُ وَ هذَا النَّبِی وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ اللَّهُ وَلِی الْمُؤْمِنِینَ‌﴾. معنای ﴿وَ اللَّهُ وَلِی الْمُؤْمِنِینَ‌﴾ این است: کسی که می خواهد راهی کوی خلیل باشد، تحت است؛ همان طور که حضرت ابراهیم (علیه السلام) تحت ولایت حق بود و سرانجام به مقصد رسید. 🔹 دانسته شد که سیره رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)، سیره ابراهیم خلیل (علیه السلام) است و حسین بن علی (علیه السلام) که سیره خود را راه پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) و علی (علیه السلام) دانسته است، چون راه علی (علیه السلام) همان راه پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) است و راه پیامبر نیز راه ابراهیم خلیل (علیه السلام) است، پس راه خلیل حق را پیموده است و سیره او سیره حضرت خلیل (علیه السلام) است.