بسم‌الله الرحمن الرحیم چند سالی می‌شود که وقتی به روز عاشورا می‌رسیم. من تمام حواسم می‌رود پیش آقا امام سجاد.بیمار مصلحتی همش با خودم می‌گویم:« مگه به اماما نمی‌گیم کلهم نورٌ واحد ؟ » چرا هیچ کس برای غیرت زخم خورده ی آقا جانمون امام سجاد بر سر و سینه نمی‌زند؟ چرا نمی‌میریم ؟ امام حسین به حضرت زینب سفارش کرده که به زور توی خیمه نگهش دار. من فکر می‌کنم امام سجاد عزایش داغتر است، از همه. چون مثل همه عاشورا را لمس کرد. مثل همه اسارت را درک کرد. مثل همه به مجلس شراب برده شد. با این تفاوت که...... مرررد بوووود😭😭😭 امام زمان حیّ و حاضر بر امت اسلام. غریب و غریب و غریب او همان حسین بود که ادامه داشت😢😢😢 اما امسال یک چیز دیگری قلبم را چنگ می‌زند. ما هم غریبی داریم، منتظر😭😭 امام حیّ و غایب. غریب، غریب، غریب تنها آیا مردش هستیم که یاریش کنیم؟؟ جانمان به لب رسیده و نامه‌ها برایش فرستاده ایم!. استغاثه‌ها بر‌پا کردیم و مجالس دعوت گرفته‌ایم. حالا اگر فردا تقی به توقی بخورد و خبر برسد که آقا قبل از ظهور مسلمش را فرستاده تا صحت بیعت معلوم کند. ما با مسلم زمانمان، نائب آقایمان چه می‌کنیم؟ آیا آماده ایم؟ آیا... آخر او همان حسین است که ادامه دارد. ✍فاطمه بهرامی https://eitaa.com/ghalambarmidaram #او_همان_حسین_است_که_ادامه_دارد